Μια ζωή όπως σου αξίζει να τη ζεις.
Αν προσπαθήσεις να εξηγήσεις σε κάποιον με τετράγωνο μυαλό τι είναι το Aura Soma και γιατί το κάνεις,
το πιο πιθανό είναι ότι θα σε κοιτάξει με μάτια γεμάτα απορία ή θα γελάσει.
Σε νοιάζει;
Για να κάνεις aura soma, μάλλον όχι…
Αν στη ζωή παίζουμε συχνά ανάμεσα σε δυο επιλογές, τώρα στο τέλος του 2019 δεν ξέρω αν χρειάζεται να κάνω έναν απολογισμό του χρόνου ή να βάλω στόχους για τον επόμενο…
Στο σύμπαν, όπως κι αν το αντιλαμβάνεσαι αυτό, υπάρχει απεριόριστη ποσότητα αγάπης ύψιστης ποιότητας και δόνησης.
Εσύ πόση από αυτή την αγάπη, που είναι διαθέσιμη άμεσα και ανεμπόδιστα, χρησιμοποιείς;
Ναι, δουλεύω στα Starbucks 3-5 ημέρες την εβδομάδα. Και τώρα στα Starbucks είμαι με τον υπολογιστή, τα ακουστικά μου και το matcha tea μου. Είναι το coffice μου και θα συνεχίσει να είναι όσο θα υπάρχει δυνατό free wifi, καλό matcha και περίεργοι “γείτονες” που κάνουν το ίδιο με εμένα.
27 Οκτωβρίου 2016. Πέρασαν κιόλας τρία χρόνια. Δεν ξέρω αν μου φαίνεται ότι δημιούργησα το A NeW LiFe μου σαν εχθές ή σαν να το έχω μια ολόκληρη ζωή.
Πριν από λίγο καιρό διάβαζα ένα post από τη Yoga Girl και αν είχα καπέλο θα το έβγαζα!!!
Αν έχεις κάτι να πεις, κάτι να μεταδώσεις, αν θέλεις κάποιο ταλέντο σου να εκφραστεί και κάποιο έργο σου να πάει σε όλο και περισσότερους, γίνε ψώνιο!Φώναξε το, διαφήμισε το.
Αν πιστεύεις ότι μπορείς να κάνεις τον κόσμο καλύτερο άφησε πίσω σου τη χαζοσυστολή και όρμα!
Ποιο είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί αν δείξεις πραγματικά πόσο ικανός ή διαφορετικός είσαι; Τι θα γίνει όταν αρχίζεις να δείχνεις πόσο άλλαξες, πόσο εξελίχθηκες, πόσο ωρίμασες, πόσο σου αρέσει να δοκιμάζεις αυτά που φαντάζεσαι ότι θα σου αρέσουν;
Θα σε απορρίψουν, θα τρομάξουν, θα σε θεωρήσουν τρελό; Ε, και;;; Κάν’ το και απόλαυσε το! Κι άσε τους άλλους να μην ξέρουν πόσα μπορούν να κάνουν.
Η ιστορία γνωστή σε όλους μας. Ήθελα πολύ να ξεκινήσω κάτι καινούργιο. Ήξερα τι θέλω να κάνω, το είχα φανταστεί, το είχα μελετήσει, είχα παρακολουθήσει με πάθος και συγκέντρωση άλλους που το είχαν κάνει στο εξωτερικό. Κάθε πρωί έλεγα σήμερα θα συγκεντρωθώ να το κάνω. Και το βράδυ κάθε ημέρας είχα κάνει χιλιάδες άλλα πράγματα εκτός από αυτό που ήθελα.
Κάπως έτσι, ένα πρωί ξύπνησα με τον αγκώνα μου πρησμένο και κολλημένο στο σώμα μου. Πρήζεται, κλειδώνει, πονάει, φλεγμαίνει και ζητάει με τον τρόπο του να -τον- ξεμπλοκάρω.
Σε ένα γνωστό κατάστημα βρίσκω ένα ζευγάρι παπούτσια που μου αρέσει πολύ. Όπως τα βλέπω πιστεύω ότι είναι ΟΚ για εμένα. Δοκιμάζω το δείγμα, που ήταν στο νούμερο μου και ρωτάω, όπως πάντα, αν είναι δερμάτινα, αφού με τα καλοκαιρινά μπερδεύομαι κάπως. “Ναι, έχουν δέρμα” μου απαντάει η πωλήτρια.
Αυτό, που για τους πολλούς είναι κριτήριο για να φορέσουν ένα ζευγάρι παπούτσια, για εμένα είναι λόγος να μην τα αγοράσω.
Ο κόσμος μας δείχνει να μην έχει χώρο πια για βολεμένους, πονηρούς, επικριτικούς, τυράννους, διχαστικούς, αρτηριοσκληρωτικούς. Επιτέλους!
Η ένωση, η αποδοχή, η αγάπη κάνουν ήδη τον κόσμο μας καλύτερο.