Από τον Αντώνιο Μελίβιο του Dolphin Yoga Society
Μια πολύ όμορφη διαδικασία που βιώνουμε βαδίζοντας στο μονοπάτι της γιόγκα είναι αυτή της προσεκτικής παρατήρησης των διάφορων αντιδράσεων που συνηθίζουμε να έχουμε σε καταστάσεις που θεωρούμε φυσιολογικές.
Μια τέτοια κατάσταση είναι ο θυμός που σε γενικές γραμμές πιστεύουμε πως απλά συμβαίνει… εξαιτίας των άλλων. Ακόμα κι όταν θυμώνουμε με τον εαυτό μας, πάλι κάποιος άλλος είναι κατά βάθος η αιτία.
Αλλά αν πάψει να υπάρχει ο υπαίτιος για τον θυμό μας, πάλι θα μπορεί να μας θυμώσει; Μπα. Χρειάζεται απαραίτητα η συμμετοχή κάποιου για να υπάρξει θυμός. Παρότι ο δικός μας θυμός οφείλεται αποκλειστικά στη δική μας συμμετοχή, εμείς ασυνείδητα επιλέγουμε να εντάξουμε -και καλά- τον εαυτό μας στον θυμό του άλλου.
Όσο και να θέλει κάποιος να μου δώσει να φάω μπάμιες, αν εγώ τις σιχαίνομαι γιατί πρήζεται η γλώσσα μου επειδή έχω αλλεργία στη γλίτσα τους αποκλείεται να με πείσει να ξαναδοκιμάσω. Αναγνωρίζοντας λοιπόν αυτή την διαδικασία και αποφασίζοντας πως έχω αλλεργία στο θυμό μπορώ να τον αφαιρέσω σιγά σιγά από τη ζωή μου. Εύκολο; Καθόλου.
Έχουμε μεγαλώσει με τέτοιο τρόπο, -από την παιδική ηλικία μας έμαθαν να αντιδρούμε ακόμα κι αν απλά κάποιος μας πει βλάκες, να απαντήσουμε, να του πούμε ότι αυτός είναι βλάκας, ίσως με την αθωότητά μας να του χώσουμε και καμμία- ώστε να θεωρείται τόσο φυσιολογική η αντίδραση και η διαδικασία του θυμού που να έχει, καθώς μεγαλώνουμε, ενταχθεί στο συμπαθητικό νευρικό μας σύστημα.
Να σας θυμήσω πως το συμπαθητικό ενεργεί αυτόματα, χωρίς να περιμένει την συμμετοχή του κεντρικού συστήματος. Όταν αντιλαμβάνεται κίνδυνο, αυτόματα ανεβάζει την πίεση του αίματος, σταματάει την διαδικασία της πέψης, διαστέλλει τις κόρες των ματιών, αυξάνει την εφίδρωση και μας βάζει σε θέση άμυνας ή επίθεσης ενώ πάντα μας προετοιμάζει να τραπούμε σε φυγή.
Με αποτέλεσμα όσο πλησιάζουμε προς αυτόν που διαπληκτιζόμαστε τόσο να δυναμώνουμε την ένταση της φωνής μας, δηλώνοντας στον ασυνείδητο μηχανικό μας εαυτό, πως υποσυνείδητα έχουμε ήδη απομακρυνθεί. Η συνείδηση στην όλη διαδικασία απουσιάζει. Επίγνωση της κατάστασης μηδενική.
Στην γιόγκα αυτή την απομάκρυνση την ονομάζουμε “σβήσιμο” της καρδιάς. Κατά την διαδικασία του θυμού ανεβάζουμε τόσο πολύ θερμοκρασία στο τσάκρα του ηλιακού πλέγματος (μανιπούρα) που καίει το συναίσθημα της αγάπης στο τσάκρα της καρδιάς (αναχάτα), με αποτέλεσμα οι διαπληκτιζόμενοι να αισθάνονται πολύ μακριά ο ένας από τον άλλο, οπότε αναγκάζονται να φωνάξουν για να ακουστούν.
Σκεφθείτε λοιπόν να μπορείτε να ενεργοποιήσετε εκείνη την ώρα την επίγνωσή σας για το τι συμβαίνει και να μειώσετε συνειδητά την ένταση της φωνής σας. Ο άλλος θα σταματήσει κι αυτός να φωνάζει για να σας ακούσει που ψιθυρίζετε. Το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα θα λάβει σήμα πως ο κίνδυνος πέρασε και ο θυμός θα πάει περίπατο.
Παρατηρήστε πως δύο ερωτευμένοι πάντα ψιθυρίζουν ο ένας στον άλλο. Είναι τόσο κοντά οι καρδιές τους, το φως της αγάπης τους είναι τόσο δυνατό που κάποιες στιγμές κοιτάζονται μόνο στα μάτια, γιατί είναι στ´ αλήθεια σαν μία καρδιά.
Συνεχίζουμε μέσα από τις ηλεκτρονικές μας πρακτικές να καλλιεργούμε την επίγνωση του εαυτού -που αλλού- σε αυτό που μπορούμε εύκολα να κουμαντάρουμε, το σώμα μας. Καθημερινά στις 18:30, μέχρι να μπορέσουμε και πάλι να αγκαλιαστούμε δια ζώσης, δυναμώνουμε το φως της καρδιάς μας και καμμία απόσταση δεν μπορεί να μας το μειώσει. NAMASTE
Η αγάπη μου καθημερινά κοντά σας
Αντώνιος Μελίβιος
Dolphin Yoga Society
