Το αγόρασα στο αεροδρόμιο πηγαίνοντας Ιταλία γιατί δεν ήξερα αν ένα άλλο βιβλίο που μου είχε πάρει δώρο η Χριστίνα ήταν καλό -τελικά ήταν-! Διαβάζοντας το #GirlBoss την ιστορία μιας τριαντάχρονης εκατομμυριούχου που υπήρξε μια ζόρικη, αντιδραστική, παραβατική έφηβη και νεαρή, ξύπνησε μέσα μου το αφεντικό, τον αρχηγό και τον επενδυτή μαζί. Μια χαρά ταξίδι έκανα…
Η Σοφία Αμορούζο είναι σήμερα η τριαντάχρονη ιδρύτρια του Nastygal.com. ιδρύτρια και CEO μιας επιχείρησης που κάνει ετήσιο τζίρο 250 εκατομμύρια δολάρια. Ως έφηβη ένιωθε ότι δε χωρούσε πουθενά. Το σχολείο και το σύστημα του την απορύθμιζαν, οι κανόνες την καταπίεζαν και τα ρούχα που έβρισκε στα εμπορικά κέντρα της φαίνονταν εξαιρετικά κοινότυπα, βαρετά και ακριβά. “Μα 50 δολάρια για ένα t-shirt;” φώναζε στη μαμά της η οποία θα έδινε και άλλα τόσα για να δει την κόρη της να φοράει abercrombie ή ό,τι και τα άλλα παιδιά της ηλικίας της.
Παρατάει το σχολείο στα 15 περίπου για να κάνει μαθήματα από το σπίτι αλλά τελικά κάνει τις δεκάδες δουλειές που μπορεί να κάνει μια έφηβη στις ΗΠΑ. Προσλαμβάνεται και απολύεται αρκετές φορές, παίρνει μέρος σε κινήματα για τη σωτηρία της γης, φοράει μόνο vintage ρούχα -αυτά που λίγα χρόνια μετά θα την έκαναν διάσημη- ταξιδεύει χωρίς λεφτά και μυαλό, κάνει σπάνια μπάνιο, κλέβει –“Βρέθηκα σε μια σύσκεψη με τον Michael Cors. Θεέ μου, είχα κλέψει ένα ρολόι Michael Cors πριν λίγα χρόνια”– και τελικά προκειμένου να αποκτήσει ασφάλιση για να αντιμετωπίσει ένα θέμα υγείας της, πιάνει δουλειά στην υποδοχή μια σχολής.
Ο άπλετος ελεύθερος χρόνος που είχε εκεί την κάνει να ψάχνει διάφορα στο διαδίκτυο. Εκεί της έρχεται η ιδέα να ανοίξει ένα κατάστημα στο e-bay με vintage ρούχα. Το ονομάζει Nastygal και ξεκινάει τις δημοπρασίες.
Καθημερινά πήγαινε σε καταστήματα με vintage ρούχα, ριχνόταν στις αποθήκες της και παζάρευε μέχρι τέλους ρούχα τα οποία καθάριζε, έπλενε, φρόντιζε, πουλούσε και έστελνε στις πελάτισσες της. Ενδιάμεσα πήγαινε σε όποιο σπίτι έκλεινε ή κατεδαφιζόταν και ορμούσε σε αποθήκες και ντουλάπες βρίσκοντας ρούχα -ακόμα και σακάκια Chanel- που τα μεταμόρφωνε με φροντίδα και styling. Το κοινό της τη λάτρευε και γινόταν όλο και μεγαλύτερο. “Φρόντιζα να είναι απόλυτα ίσια ακόμα και η ετικέτα που υπήρχε πάνω στο κουτί.” Λέει ότι ξεκίνησε αυτή τη δουλειά γιατί δεν της άρεσε να συνομιλεί απευθείας με κόσμο. Δεν ήταν το δυνατό της σημείο. Ήταν όμως εξαιρετική στο να εξυπηρετεί και να απαντάει σε πελάτισσες μέσω ίντερνετ, να περιγράφει μοναδικά τα προϊόντα της και να τα αναδεικνύει στις φωτογραφίες.
“Συχνά αναρωτιόμουν, Ήταν αυτό επιλογή μου; Γιατί καμιά φορά νιώθω σαν να μην ήταν. Αλλά το επέλεξα – ακόμα κι αν το να φτιάξω μια τεράστια επιχείρηση δεν ήταν ποτέ ο μοναδικός μου στόχος, κάθε μικρή επιλογή που έκανα στην πορεία ήταν κάτι που συνέβαλε στο πού βρίσκομαι αυτή τη στιγμή. Κάθε πρωί που σηκωνόμουν αντί να πω “γάμησε το” και να συνεχίσω τον ύπνο μου, κάθε φορά που έδινα μερικά λεπτά παραπάνω στην περιγραφή ενός προϊόντος για να την κάνω τέλεια, διάλεγα τη μοίρα μου και έσπερνα τους σπόρους του μέλλοντος μου. Είναι πραγματικά δύσκολο να χαρτογραφήσω τον δρόμο που με οδήγησε εδώ, αλλά συνέβη και το έκανα.”
Αυτό που ξεχώρισε το nastygal.com -βρωμοκόριτσο σε ελεύθερη μετάφραση- ήταν το ανατρεπτικό styling και οι ωραίες φωτογραφίες που έβγαζε η ίδια η Αμορούζο με φόντο μια μπλε πόρτα γκαράζ πληρώνοντας τα μοντέλα που έβρισκε στην περιοχή της με ένα μπέργκερ. Η ίδια είχε ταλέντο στο styling και στη φωτογραφία και αυτό μαζί με τις τέλειες υπηρεσίες που προσέφερε σε συνδυασμό με την ακούραστη αφοσίωσή της στο να ψάχνει, να ανακαλύπτει να παζαρεύει, να προμοτάρει και να πουλάει ρούχα, την έκαναν να ξεχωρίσει και μέσα σε λίγα χρόνια να δει την επιχείρηση της να γίνεται κολοσσός.
Ναι, είναι μια ωραία και ενδιαφέρουσα ιστορία που θα σε κάνει να γελάσεις, να διασκεδάσεις, να μείνεις με το στόμα ανοιχτό, να αηδιάσεις, να απορήσεις, να παραδεχτείς, να θαυμάσεις και τελικά να εμπνευστείς. Μέσα στο πρώτο της αυτό βιβλίο -γιατί ετοιμάζει και το δεύτερο της- δίνει τη δική της άποψη για θέματα που μας απασχολούν όλες. Τι κοιτάζει για να προσλάβει κάποιον, γιατί απολύει κάποιον άλλον, τι συνέβη όταν χρειάστηκε να πάρει σημαντικές αποφάσεις για τις οποίες δεν είχε ιδέα, πώς ανέλαβε τελικά ρόλους που ταίριαζαν στον χαρακτήρα της και δεν τα έκανε μαντάρα παίζοντας το ειδική στα οικονομικά, πώς αντιμετώπιζε τη ζωή όταν έτρωγε μπέιγκελ από τα σκουπίδια και όταν αγόρασε την πρώτη της Πόρσε για την οποία και αντιμετώπισε ζήλια.
Μιλάει για τα οικονομικά και τη διαχείριση, για τους κανόνες που χρειάστηκε να ακολουθήσει και για άλλους που χρειάστηκε να σπάσει χωρίς δεύτερη σκέψη, για τον ανταγωνισμό, για την αποφασιστικότητα και για την τύχη στην οποία δεν πιστεύει. Και φυσικά για το πώς να γίνεις το #GIRLBOSS που χρειάζεται να γίνεις στη δουλειά και στη ζωή σου.
Το πιο σημαντικό σε αυτό το βιβλίο είναι το μήνυμα ότι μπορείς να τα καταφέρεις όποιος κι αν είσαι, όπου κι αν έχεις γεννηθεί, όπως κι αν έχεις μεγαλώσει. Η Αμορούζο ήταν το ζόρικο, αντισυμβατικό κορίτσι που αποκλείεται κάποιος στο σχολείο να πίστευε ότι ήταν πιθανό να πετύχει οτιδήποτε στη ζωή του. Μάλιστα ένας καθηγητής της την παρέπεμψε σε ψυχίατρο που της έδωσε ψυχοφάρμακα τα οποία φυσικά δεν πήρε ποτέ “Το ξέρουμε και οι δυο ότι δεν είσαι τρελή” της είπε η μαμά της μετά από αυτό το περιστατικό παίρνοντας την απόφαση να την αφήσει λίγο ήσυχη.
Αυτό το ζόρικο, περίεργο, βρώμικο, ανήσυχο, εσωστρεφές, με διαλειματική προσοχή, παραβατικό κορίτσι δημιούργησε ένα βασίλειο από τη στιγμή που βρήκε αυτό στο οποίο ήταν πραγματικά καλή. Στο ιντερνετικό εμπόριο -ώστε να μην συναναστρέφεται απευθείας με πελάτες, στα vintage ρούχα που τα λάτρευε, στο ανατρεπτικό styling και στη φωτογράφηση. Στην αρχή όλα τα έκανε η ίδια μαθαίνοντας και τους βασικούς κανόνες του μάρκετινγκ από πρώτο χέρι. “Αν κάτι δεν πουλούσε, δεν το ξαναέβγαζα ποτέ”. Σχεδόν όλα από όσα έμαθε στα επτά χρόνια της πορείας της τα ακολουθεί ακόμα και τώρα.
Φιλιά, #girlboss
Καίτη
Το βιβλίο #Girlboss κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Key Books
