…και γιατί το διάβασα μέσα σε δυο ημέρες
Ανυπομονώ να πάω διακοπές -και- για να μετρήσω στην παραλία πόσες θα διαβάζουμε εφέτος Λένα Μαντά. Η Λένα Μαντά είναι μια αγαπημένη συγγραφέας και μια γυναίκα… ανοιχτό βιβλίο! Το νέο της βιβλίο “Γράμμα από χρυσό” θα σε κάνει να περάσεις υπέροχα, είτε το διαβάσεις σε μια παραλία είτε στον καναπέ του σπιτιού σου -ενίοτε και στο δροσερό πάτωμα- όπως εγώ.
Ξεκίνησα να το διαβάζω, όπως κάνω και με τα περισσότερα βιβλία, σε ένα βιβλιοπωλείο καθισμένη σε μια άβολη καρέκλα. Αλλά δεν πτοήθηκα. Φεύγοντας είχα διαβάσει τις πρώτες 60 περίπου σελίδες. Ακόμα και από τις λίγες αυτές σελίδες κατάλαβα ότι η Λένα Μαντά δεν αστειεύεται. Δούλεψε, συγκεντώθηκε και έκανε ιστορική έρευνα για να αναδείξει την οικογένεια, τον έρωτα, τη μοίρα και τη γυναικεία φιλία. Έγραψε αυτό το βιβλίο σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής της η οποία τάραξε την ψυχή της αλλά και τη ρουτίνα της. Όμως τα κατάφερε και μας παρέδωσε ένα βιβλίο 467 σελίδων για να το χαρούμε και να ταξιδέψουμε μαζί του κι εμείς.
Η ιστορία δεν είναι και τόσο απλή. Μπλέκονται οικογένειες, γενιές, έρωτες, αναταραχές, αγάπη, κακοποίηση και κυρίως… κισμέτ. Πρόκειται για την ιστορία της Σμαράγδας που μια κληρονομιά την φέρνει από την Γερμανία στην Κυψέλη. Και που ένα κόσμημα -ένα γράμμα από χρυσό με ένα κρυμμένο μήνυμα- την πηγαίνει στο παρελθόν και στην ιστορία της οικογένειας της που ξεκινάει από την Κωνσταντινούπολη του 1910 και φθάνει στην Αθήνα του 2016.
Το σίγουρο είναι ότι μόλις ξεκινήσεις να το διαβάζεις δύσκολα θα το αφήσεις για να κάνεις κάτι άλλο. Τις δυο -και ούτε- ημέρες που μου πήρε για να το διαβάσω άφηνα κάθε δουλειά που δεν ήταν επείγουσα, καθόμουν στον καναπέ ή στο δροσερό πάτωμα και διάβαζα με γρήγορο ρυθμό. Ναι, δάκρυσα, ναι, χάρηκα, ναι, σκέφτηκα ότι κάποιος που διαβάζει Ντοστογιέφσκι δε θα το επέλεγε. Αλλά εγώ που έχω διαβάσει και Ντοστογιέφσκι αλλά και που αγαπώ την Λένα Μαντά, χάρηκα κάθε σελίδα του βιβλίου της. Οπότε, σου προτείνω να το διαβάσεις και σε παρακαλώ να μου στείλεις και τα σχόλια σου.
Διάβασε εδώ, τη συνέντευξη της Λένας Μαντά στον Μάκη Πουνέντη
Όταν η αφήγηση της Μέλπως πήρε τέλος, ένας κόμπος είχε σταθεί στον λαιμό μου και τα μάτια μου, σαν από αντίδραση είχαν βουρκώσει. Ξερόβηξα να διώξω τον κόμπο και έτριψα τα μάτια μου να διώξω μακριά τα δάκρυα. Η Μέλπω με κοιτούσε τρυφερά.
“Βλέπω σ’ επηρέασε η ιστορία της γιαγιάς σου…” παρατήρησε ήσυχα.
¨Ναι, Ξέρεις κάτι, Μέλπω; Τελικά οι γυναίκες αυτής της οικογένειας δεν ήταν τυχερές”.
“Γιατί το λες αυτό; Η προγιαγιά σου η Σμαράγδα, έζησε ευτυχισμένη με τον Φώτη Βερβέρη!”
“Ναι… αλλά μέχρι να γίνει αυτό…”
“Και ποιος σου είπε, Φένια μου, ότι η ευτυχία μας οφείλεται σ’ αυτή τη ζωή; Δεν είναι προνόμιο, γλυκιά μου, είναι κατάκτηση! Και σαν μαθηματική εξίσωση, έχει πολλές, μα πάρα πολλές συναρτήσεις!”
“Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι…”
“Αν η Σμαράγδα είχε επιλέξει, ας πούμε, να κλαίει και να οδύρεται για τη χαμένη της αγάπη, αντί να προχωρήσει στη ζωή της με τον Φώτη, ναι, θα παρέμενε δυστυχισμένη. Αυτή τόλμησε κι έκανε ένα βήμα, και είχε την εντιμότητα ν’ αναγνωρίσει και να εκτιμήσει την αγάπη του άντρα της και τη ζωή που της πρόσφερε. Δεν έμεινε σε κάτι ουτοπικό… Έτσι η εξίσωση λύθηκε…”
Την κοίταξα και της χαμογέλασα κι εκείνη μου έσφιξε το χέρι πριν συνεχίσει.
Το βιβλίο “Γράμμα από χρυσό” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός
Σε φιλώ γλυκά και σου στέλνω μια μεγάλη χρυσή -που είναι και το αγαπημένο μου χρώμα- αγκαλιά
Καίτη
