Η Χαρά Λειβαδίτη που θα τρέξει σε λίγες ημέρες τον πρώτο της Μαραθώνιο, -εντωμεταξύ έχει τρέξει σε κάθε αγώνα στην Ελλάδα-, μοιράζεται μαζί μας τα μυστικά της προετοιμασία της. Τι κάνει, τι αποφεύγει, πώς προετοιμάζεται, τι νιώθει.
Για να μάθουμε κι εμείς κάτι από αυτή την εμπειρία που αλλάζει ζωές. Και που ξέρεις; Ίσως του χρόνου να τρέξουμε κι εμείς…

“Μετά από τόση προετοιμασία, από πολλά χιλιόμετρα και πολλούς αγώνες σε πόλεις, βουνά και λαγκάδια πλησιάζει η στιγμή της αλήθειας.
Πλησιάζει η ημέρα που θα ξυπνήσω από τα ξημερώματα, θα πάρω το πρωινό μου, θα πάρω την ήδη έτοιμη τσάντα μου με το τσιπάκι, τον αριθμό συμμετοχής, τα ισοτονικά μου, τα τζελάκια και τη… βαζελίνη μου και θα πάω να πάρω το πούλμαν για τον Μαραθώνα.

Κι αν μέχρι τον Μαραθώνα θα πάω με το πούλμαν, η επιστροφή από τον Μαραθώνα στο Καλλιμάρμαρο θα γίνει τρέχοντας.
Τρέχοντας και παλεύοντας με τον χρόνο, τον πόνο, τις ανηφόρες στο 19ο χιλιόμετρο, το μυαλό, τις δυνατότητες, την αδυναμία, τις προσδοκίες, το πείσμα, την επίτευξη.

Η προετοιμασία είναι τόσο σωματική όσο και ψυχολογική. Είναι μια προετοιμασία που απαιτεί ακρίβεια και κόπο. Σωστά ρούχα, κατάλληλη διατροφή, σωστός εξοπλισμός, κατάλληλη ομάδα, σωστή ψυχολογία.

Η αφετηρία θέλει αυτοπεποίθηση και ο τερματισμός υπέρβαση.

Η διατροφή

Πέντε ημέρες πριν από τον αγώνα ξεκινάει η γιορτή του υδατάνθρακα. Αν θέλω να φτάσω με επιτυχία στον τερματισμό, το 70-80% της διατροφής χρειάζεται να είναι υδατάνθρακας.
Πολύ σημαντική είναι και η ενυδάτωση. Το Σάββατο 11 Νοεμβρίου θα πρέπει το σώμα μου να είναι ήδη στην ιδανική κατάσταση υδάτωσης. Άφθονα υγρά και καλά αλατισμένο φαγητό για να υπάρχουν στο σώμα αρκετοί ηλεκτρολύτες.

Οι τελευταίες προπονήσεις

Η τελευταία εβδομάδα δεν είναι για σκληρές προπονήσεις. Δεν είναι η εποχή για να κερδίσω τυχόν χαμένο έδαφος. Δυο με τρεις ημέρες πριν από τον Μαραθώνιο θα κάνω οπωσδήποτε ένα αθλητικό μασάζ στα πόδια. Χρειάζεται να το κάνουν όλοι όσοι θα συμμετέχουν στον αγώνα για να χαλαρώσουν οι μύες και και να αποβάλουν ευκολότερα το γαλακτικό οξύ.

Ο κατάλληλος εξοπλισμός

…για έναν δρομέα είναι τα αθλητικά παπούτσια του. Φυσικά και δεν είναι ολοκαίνουργια. Τα έχω φορέσει σε αρκετές προπονήσεις πριν από τον Μαραθώνιο. Τα ρούχα είναι dryfit για να αναπνέει το δέρμα και να για απομακρύνεται ο ιδρώτας.
Το μπουστάκι είναι απολύτως απαραίτητο σε εμάς τις γυναίκες. Α, και οι κάλτσες χρειάζεται όχι μόνο να είναι οι κατάλληλες για δρομείς αλλά και να έχουν πολλή καλή εφαρμογή κυρίως στο πέλμα. Ασφαλώς όλα όσα θα φορέσω την ημέρα του αγώνα τα έχω δοκιμάσει πολλές φορές πριν.

Τη βαζελίνη μην ξεχάσω…

Προσαγωγοί, θηλές, μασχάλες, ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών, κάτω από το στήθος και σε όποιο σημείο υπάρχει τριβή που μπορεί να προκαλέσει πόνο ή πρόβλημα που κατά τη διάρκεια του αγώνα πολλαπλασιάζεται, χρειάζεται φρονίδα. Έτσι, η βαζελίνη ή κάποιο άλλο λιπαντικό είναι απαραίτητο.

Το πρωινό του αγώνα

Το πρωινό γεύμα, 2-3 ώρες πριν τον αγώνα, είναι καθοριστικό για την απόδοση. Υδατάνθρακες αλλά και κάτι γλυκό για να διατηρήσω τα επίπεδα σακχάρων σε καλό επίπεδο. Ψωμί με μέλι ή μαρμελάδα, λίγος καφές για τόνωση. Λέγεται ότι λίγο βούτυρο βοηθάει στην επίδοση. Θα δοκιμάσω και θα επιστρέψω με εντυπώσεις.

Στον αγώνα

Είναι γνωστό ότι τα πρώτα 30 χιλιόμετρα τα τρέχεις με το μυαλό σου και τα υπόλοιπα 12.195 με την ψυχή σου.
Από όσους έχουν ήδη τρέξει Μαραθώνιο ξέρω ότι δεν χρειάζεται να παρασυρθώ και να τρέξω στα πρώτα χιλιόμετρα.
Και ότι χρειάζεται να πιω νερό από τον πρώτο κιόλας σταθμό των 5 χιλιομέτρων ακόμα και αν ο καιρός είναι κρύος. Διαφορετικά, η αφυδάτωση θα ρίξει κατακόρυφα την απόδοση μου και θα φέρει πολύ πόνο στους μύες.
Κάθε 15-20 λεπτά νερό ή ισοτονικό κάθε 7,5 χιλιόμετρα ένα τζελάκι με λίγο νερό.

Το προηγούμενο βράδυ

Το βράδυ πριν από τον αγώνα θα καρφιτσώσω το νούμερο στην μπλούζα μου για να βεβαιωθώ ότι δε με ενοχλεί. Σημειώνω ένα τηλέφωνο για να υπάρχει για κάθε περίπτωση και παίρνω μαζί μου κάλτσες, παπούτσια και ζεστά ρούχα για μετά τον τερματισμό. Και κοιμάμαι από τις δέκα. Στις τέσσερις έχει εγερτήριο.

Από τώρα κιόλας, κλείνω τα μάτια μου και φαντάζομαι τον τερματισμό.
Λίγο πριν να στρίψω στην Ηρώδου του Αττικού καταλαβαίνω τι έχω καταφέρει και χαμογελάω.
Οι δικοί μου θα βρίσκονται στη δεξιά πλευρά, έτσι έχουμε συνεννοηθεί.
Να θυμηθώ να τρέξω σε εκείνη την πλευρά για να τους δω, για να τρέξουν και τα παιδιά μου μαζί μου αν θέλουν μέχρι τον τερματισμό.
Ακούω ήδη τα χειροκροτήματα κι ας ακούγεται η καρδιά μου πιο δυνατά.
Πονάω λίγο αλλά όχι και τόσο τελικά.
Με πλησιάζει ένας συναθλητής μου.

Δεν κοιτάζω το χρονόμετρο. Κοιτάζω το Καλλιμάρμαρο και ευχαριστώ το τρέξιμο, τον αγώνα, την Ελλάδα, το σώμα μου και την ψυχή μου που με έφεραν εδώ, ακόμα πιο πολύ.

Καλό αγώνα και καλό τερματισμό να έχουμε όλοι σε όποιον αγώνα κι αν συμμετέχουμε!

Κι ένα μεγάλο ευχαριστώ στους αγαπημένους εθελοντές!”

από την Χαρά Λειβαδίτη