O Jay Shetty στο βιβλίο του “Σκέψου σαν μοναχός” διηγείται μια ιστορία για την καθημερινή ευγνωμοσύνη. Όμως, η ιστορία έχει μια ανατροπή που θα σε ξαφνιάσει…
Αν η ευγνωμοσύνη μας κάνει καλό, τότε η ακόμα μεγαλύτερη ευγνωμοσύνη θα μας κάνει περισσότερο καλό. Ας δούμε, λοιπόν, πώς μπορούμε να αυξήσουμε την ευγνωμοσύνη στην καθημερινή μας ζωή. Οι μοναχοί προσπαθούν να είναι ευγνώμονες για τα πάντα, συνεχώς. Όπως συμβουλεύει η Σούτα Πιτάκα, ένα βουδιστικό ιερό κείμενο: “Μοναχοί. Θα πρέπει να εκπαιδεύετε τον εαυτό σας λέγοντας: “Θα είμαστε ευγνώμονες και δε θα παραβλέψουμε ούτε την παραμικρή χάρη που μας έχουν κάνει οι άλλοι”.
Πήρα ένα από τα πιο αξιομνημόνευτα μαθήματα για την ευγνωμοσύνη λίγες ημέρες αφότου έφτασα στο άσραμ.
Ένας μεγαλύτερος μοναχός ζητάει από τους νεοφερμένους να γράψουμε για μια εμπειρία που πιστεύουμε ότι δεν μας άξιζε. Όλοι σιωπούμε, καθώς γράφουμε τις σκέψεις μας στα σημειωματάρια μας. Διαλέγω ένα επεισόδιο της εφηβείας, όταν με πρόδωσε ένας από τους καλύτερους μου φίλους.
Έπειτα από περίπου δεκαπέντε λεπτά, διαβάζουμε στους άλλους αυτό που γράψαμε. Ένας νέος μοναχός περιγράφει τον οδυνηρό πρώιμο θάνατο της αδελφής του, άλλοι γράφουν για ατυχήματα ή τραυματισμούς, άλλοι μιλούν για χαμένες αγάπες. Όταν τελειώνουμε, ο δάσκαλος μας μας λέει ότι οι εμπειρίες που διαλέξαμε είναι όλες έγκυρες, αλλά επισημαίνει το γεγονός ότι όλοι επιλέξαμε αρνητικά σενάρια. Κανείς δεν έγραψε για κάτι υπέροχο που ήρθε σ’ εμάς χάρη στην καλή μας τύχη ή χάρη στην καλοσύνη κάποιου και χάρη στις δικές μας προσπάθειες. Για κάτι υπέροχο που δεν μας άξιζε.
Έχουμε αποκτήσει τη συνήθεια να θεωρούμε ότι δεν μας αξίζουν οι κακοτυχίες, αλλά ότι αξίζουμε τις όποιες ευλογίες έρχονται στον δρόμο μας. Τώρα όλοι στην τάξη αφιερώνουμε χρόνο για να σκεφτούμε την καλή μας τύχη: πόσο τυχεροί είμαστε που γεννηθήκαμε σε μια οικογένεια με αρκετούς πόρους για να μας φροντίσει, που κάποιοι άνθρωποι επένδυσαν περισσότερα σ’ εμάς από όσα έχουμε επενδύσει εμείς στον εαυτό μας, που είχαμε ευκαιρίες οι οποίες άλλαξαν τη ζωή μας. Χάνουμε πολύ εύκολα την ευκαιρία να αναγνωρίσουμε αυτά που μας έχουν δοθεί, να νιώσουμε και να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας.
Αυτή η άσκηση με οδήγησε για πρώτη φορά να αισθανθώ ευγνωμοσύνη για τη ζωή μου που ως τότε θεωρούσα δεδομένη.
Το βιβλίο “Σκέψου σαν μοναχός” κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός και θα το βρεις πατώντας εδώ!
