Στο σύμπαν, όπως κι αν το αντιλαμβάνεσαι αυτό, υπάρχει απεριόριστη ποσότητα αγάπης ύψιστης ποιότητας και δόνησης.
Εσύ πόση από αυτή την αγάπη, που είναι διαθέσιμη άμεσα και ανεμπόδιστα, χρησιμοποιείς;
Σήμερα θα τηλεφωνήσω στον φίλο μου Νίκο που δεν μπορέσαμε να μιλήσουμε στη γιορτή του. Οι αναπάντητες πήγαιναν και ερχόντουσαν αλλά δεν τα καταφέραμε…
Θα τηλεφωνήσω στην Ελενίτσα που μου τηλεφώνησε δυο φορές για τη γιορτή μου και δεν απάντησα. Άτιμο το timing.
Θα πάρω αγκαλιά την Κοντή, τη σκυλίτσα του αδελφού μου που έκανε μια επεμβασούλα και κυκλοφορεί με ένα γελοίο κολάρο στο κεφάλι της. Δεν το έχει συνηθίσει και κουτουλάει σε κάθε γωνία και πόρτα. Στεναχωριέμαι και γελάω ταυτόχρονα όταν τη βλέπω έτσι…
Θα χαϊδέψω το γόνατο μου και θα το ρωτήσω τι έχει και πονάει… Σίγουρα θα μου απαντήσει κάτι. Μη γελάς, σε βλέπω. Μιλάμε που και που με το γόνατο μου, να ξέρεις.
Θα κάνω μια μεγάλη αγκαλιά στον Κωνσταντίνο, τον φυσικοθεραπευτή μου, που τον απασχολεί πιο πολύ από εμένα το πώς θα πάει το γόνατο μου.
Θα πω στο αγόρι μου ότι είναι ο καλύτερος άντρας στον κόσμο και ας με νευρίασε εχθές επειδή στις πέντε το πρωί (!!!) δεν είχε όρεξη για κουβέντα και έτσι έφυγα από το σπίτι χωρίς να του πω καλημέρα! Να μάθει…
Θα πω μια ακόμα φορά στον μπαμπάκα μου ότι είναι γλυκούλης και στη μαμά μου για μια ακόμα φορά Ευχαριστώ για τους τόνους φροντίδας που μου προσφέρει.
Θα τηλεφωνήσω στον Μάκη και θα του πω “Καλημέρα, αγοράκι μου, χαρά μου, ομορφιά μου, ζουζουνάκι μου” και θα του το κλείσω χωρίς να περιμένω απάντηση για να τον αφήσω με την απορία και μετά να γελάω υστερικά μόνη μου στα Starbucks.
Θα πάω στους φίλους μου από το Ιράκ στο σπίτι τους στου Ζωγράφου και θα φάω μαζί τους στο πάτωμα με τα χέρια, όπως τρώνε κι εκείνοι.
Δεν πολυπηγαίνω για φαγητό σπίτι τους για να μην τους το στερήσω. Ξέρω πόσο δύσκολα είναι οικονομικά και πόσο τα πέντε παιδιά που έχουν πεινάνε όλο και πιο πολύ όσο μεγαλώνουν. Αλλά το να τρώω που και που μαζί τους τούς δίνει τόση χαρά που αντί να τρώμε γελάμε όλοι μαζί, σχεδόν αγκαλιά, καθισμένοι στο πάτωμα σε ένα διαμέρισμα τριάντα τετραγωνικών για επτά άτομα. Κι αυτό είναι ανεκτίμητο. Είναι ανεκτίμητο για εκείνους που έχουν μια φίλη Ελληνίδα και για εμένα πιο πολύ που τους έχω στη ζωή μου.
Θα πάρω αγκαλιά την Ελενίτσα που έρχεται σε λίγο να με συναντήσει παρά τη βροχή για να μου πει μια Καλημέρα. Θα ανησυχεί πάλι για το γόνατο μου αλλά θα της αλλάξω γρήγορα συζήτηση.
Θα φροντίσω να δείχνω την αγάπη μου κι άλλο. Και να τη δίνω στους ανθρώπους όπως θέλω και ξέρω εγώ αλλά και όπως θέλουν και χρειάζονται εκείνοι!
Η αγάπη υπάρχει για να κυκλοφορεί και όχι για να μένει κλεισμένη στα μπουντρούμια του μυαλού μας.
Γιατί περιορισμούς και μπουντρούμια έχει μόνο το μυαλό. Όχι η καρδιά.
Η καρδιά είναι άπειρη, απεριόριστη και γεμάτη αφθονία.
Γιατί είναι φτιαγμένη από και για την αγάπη. Απόλυτα!
Σε φιλώ και σε αγαπώ!
Καίτη
Υ.Γ. Πολλά “θα” έχει όλο αυτό που έγραψα και δεν μου αρέσει.
Η ζωή είναι τώρα.
Στο εδώ και στο τώρα.
Ξεκινάω με το τηλεφώνημα στον Νίκο…
Η Παγκόσμια Ημέρα αγάπης γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 14 Δεκεμβρίου.
