Η συγγραφέας Portia Nelson είχε πάρει μέρος σε ένα σεμινάριο στο οποίο της ζήτησαν να γράψει σε πέντε μικρές κάρτες πέντε κεφάλαια από τη ζωή της. Αυτό που έγραψε, και που με κάνει να αναρωτιέμαι πώς το σκέφτηκε, μπήκε σε ένα βιβλίο της. Απόλαυσε το…

“ Πρώτο Κεφάλαιο
Προχωρώ στον δρόμο.
Υπάρχει μια μεγάλη λακκούβα στο πεζοδρόμιο.
Πέφτω μέσα.
Είμαι χαμένη… Είμαι αβοήθητη.
Δεν είναι λάθος μου.
Μου παίρνει μια αιωνιότητα για να βγω.

 

Δεύτερο Κεφάλαιο
Κατεβαίνω τον ίδιο δρόμο.
Υπάρχει μια βαθιά λακκούβα στο πεζοδρόμιο.
Προσποιούμαι ότι δεν τη βλέπω.
Πέφτω πάλι μέσα.
Δεν το πιστεύω ότι το ζω ξανά.
Αλλά δεν είναι λάθος μου.
Και πάλι, πάντως, μου παίρνει πολύ χρόνο για να βγω έξω.

 

Τρίτο Κεφάλαιο
Κατεβαίνω τον ίδιο δρόμο.
Υπάρχει μια μεγάλη λακκούβα στο πεζοδρόμιο.
Και πάλι πέφτω μέσα. Μου έγινε συνήθεια.
Αλλά τα μάτια μου είναι ανοιχτά.
Ξέρω πού βρίσκομαι.
Είναι λάθος μου. Βγαίνω αμέσως.

 

Τέταρτο Κεφάλαιο
Κατεβαίνω τον ίδιο δρόμο.
Υπάρχει μια μεγάλη λακκούβα στο πεζοδρόμιο.
Τα μάτια μου είναι ανοιχτά.
Περνάω γύρω από αυτήν.

 

Πέμπτο Κεφάλαιο
Κατεβαίνω άλλον δρόμο.”

 

― Portia Nelson, There’s a Hole in My Sidewalk: The Romance of Self-Discovery

Καίτη Φαρμάκη