Με λένε Ειρήνη, έχω να φάω δύο χρόνια κρέας και είμαι καλά! Κάπως έτσι πρέπει να ξεκινήσω αυτή την εξομολόγησή μου που έχει σκοπό να μοιραστώ μαζί σου πώς το αποφάσισα, πώς το ξεκίνησα και τι -χαμούλης- γίνεται στα οικογενειακά τραπέζια.
Μα καλά θα αναρωτιέσαι ούτε σουβλάκι, γύρο, κοτομπουκιές, κοκκινιστό, μπιφτέκι στο φούρνο με πατατούλες και τόσα ακόμα φαγητά χωρίς τα οποία νομίζεις ότι δεν μπορείς να ζήσεις; Έτσι νόμιζα κι εγώ όχι πολύ παλιά… πριν από δύο περίπου χρόνια.
Ίσως να μην σου άρεσε και πολύ το κρέας, ίσως να σκεφτείς. Όμως, το παράδοξο είναι ότι μου άρεσε πολύ και μάλιστα έτρωγα και πολύ συχνά. Και εγώ είχα ακούσει για τους χορτοφάγους και τους vegan, αλλά ποτέ πριν δεν είχα σκεφτεί να κάνω την αλλαγή στη διατροφή μου.
Όμως μια μέρα έπεσα πάνω σε ένα βιντεάκι από σφαγεία και είδα μικρά ζωάκια να ουρλιάζουν γιατί τα έπαιρναν από τη μαμά τους και τα έβαζαν σε μια ουρά να περιμένουν ενώ αίμα ξεχείλιζε από παντού. Εννοείται πως δεν άντεξα να το δω όλο. Εννοείται πως δεν θέλω να ξαναδώ τίποτα παρόμοιο. Ίσως να έπαιξε ρόλο το ότι είμαι και η ίδια μαμά.
Πάντως δεν σταμάτησα αμέσως να τρώω κρέας. Δεν έγινε έτσι απλά. Νομίζω πως πέρασε αρκετός καιρός μέχρι να κάνω τη σύνδεση. Ποια σύνδεση, θα αναρωτηθείς και θα έχεις και δίκιο… Τη σύνδεση ότι αυτό που φτάνει στο πιάτο μου είναι ένα κομμάτι ζώου που έχει φοβηθεί, έχει πονέσει και δεν ήθελε να πεθάνει. Όπως όλα τα πλάσματα της φύσης.
Πιθανώς να συνέβαλε και το γεγονός ότι αποκτήσαμε πρόσφατα ένα σκυλάκι στο σπίτι. Το καμαρώνω όταν παίζει και νιώθω πολύ άσχημα αν για κάποιο λόγο τρομάξει ή πονέσει. Κάπως έτσι θα ένιωθα και για ένα μοσχαράκι, για ένα γουρουνάκι ή ένα κατσικάκι. Οπότε, δεν θα ήθελα να πάθουν κάτι εκείνα για να τα φάω εγώ. Μπορώ να ζήσω και χωρίς το κρέας τους.
Και όντως, ζω και χωρίς αυτά και μάλιστα ζω πιο καθαρά. Έχω καθαρή συνείδηση και νιώθω πιο ανάλαφρα το βράδυ που θα πέσω για ύπνο. Θεωρώ πως δεν έχω επιλέξει να θανατωθεί κάποιο ζώο, τουλάχιστον για το δικό μου πιάτο, και όσο περίεργο και αν φαίνεται αυτό με κάνει να νιώθω όμορφα.
Και τι τρως θα αναρωτηθείς, όπως με ρωτάνε όλοι… Ίσως να δυσκολευτείς να το πιστέψεις, αλλά τώρα νιώθω πως έχω περισσότερες επιλογές. Όχι, δεν ήταν από την αρχή στρωμένος με ροδοπέταλα ο δρόμος. Πρέπει να σου ομολογήσω πως αρχικά μου φάνηκε κάπως δύσκολο. Όμως το έκανα με χαρά γιατί ένιωθα πως κάνω κάτι καλό για τα ζώα. Μετά έγινε τρόπος ζωής και τώρα μου φαίνεται παιχνιδάκι.
Το πιο δύσκολο μέρος είναι τα τραπέζια. Κοίτα τι περίεργο συμβαίνει… Αν βρεθεί κάποιος σε ένα τραπέζι και πει ότι δεν τρώει γλουτένη γιατί πάσχει από κοιλιοκάκη ή δεν τρώει υδατάνθρακες διότι έχει ζάχαρο κανείς δεν θα ασχοληθεί μαζί του με αρνητικό τρόπο. Ίσα ίσα που θα τον βοηθήσουν κιόλας.
Αντιθέτως, μόλις ακούσουν ότι κάποιος απέχει από το κρέας για ηθικούς λόγους τότε όλοι αμύνονται. Δεν έχω καταλάβει αν το κάνουν από ενοχές ή επειδή νιώθουν ότι το άτομο αυτό το κάνει για να φανεί ανώτερο. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Ξεκινάει ένας καταιγισμός ερωτήσεων και ξαφνικά γίνεσαι το κύριο θέμα του τραπεζιού.
Οπότε, όποιος αποφασίσει να αλλάξει τη διατροφή του θα πρέπει να σκεφτεί και να επιλέξει πώς έχει σκοπό να αντιμετωπίσει αυτό το φαινόμενο. Εγώ έχω επιλέξει να μην κάνω βαρύγδουπες δηλώσεις ούτε και να παροτρύνω τους άλλους να ακολουθήσουν το χορτοφαγικό μονοπάτι. Έχω καταλάβει πως αυτό δεν έχει κανένα νόημα, γιατί οι άλλοι το παίρνουν ακόμα πιο αρνητικά. Αντιθέτως, επιλέγω να φάω αυτό που θέλω και να περάσω καλά. Αυτός δεν είναι άλλωστε και ο σκοπός μιας εξόδου;
Νομίζω πως πέρα από το θέμα της διατροφής, πρέπει να κάνουμε επιλογές που ταιριάζουν στον χαρακτήρα μας και δεν μας καταπιέζουν. Έτσι βελτιώνεται και η ενέργειά μας και το κάρμα μας.
Προσωπικά, ποτέ δεν θα επέλεγα να σφάξω κάποιο ζωάκι για να το φάω. Έτσι, θεωρώ ανέντιμο να το τρώω επειδή το σκότωσε κάποιος άλλος. Οπότε επιλέγω να καταναλώσω τρόφιμα που δεν έχουν βιώσει θάνατο. Τόσο απλά. Όσο απλή είναι και η ζωή. Και όσο όμορφη θα έπρεπε να είναι όχι μόνο για τον άνθρωπο, αλλά και για τα άλλα πλάσματα του πλανήτη.
Σε ευχαριστώ που διάβασες όσα ήθελα να μοιραστώ μαζί σου
Ειρήνη
Διάβασε εδώ την ιστορία της Νάνσυς που έγινε vegan για 21 ημέρες
