Πρέπει να απαλλαγείς από την ιδέα της μονιμότητας, να γίνει ο ίδιος ρέουσα πραγματικότητα.
Να μην είσαι σαν τη σκληρή πέτρα, μα σαν τον άνθρωπο λουλούδι. Το βράγμα των ινδουιστών είναι σκληρή πέτρα. Το απόλυτο του Χέγκελ και του Σανκάρα είναι η σκληρή πέτρα. Αλλά η νιρβάνα του Βούδα, η κατανόηση του Ηράκλειτου, είναι σαν το εύθραυστο λουλούδι που αλλάζει. Ας το χαιρόμαστε όσο κρατά κι ας μη ρωτάμε περισσότερα.

Είσαι ερωτευμένος; Γιόρτασε τον έρωτα όσο υπάρχει! Μην αρχίσεις να σκέφτεσαι τη μονιμότητα. Μόλις αρχίσεις να το κάνεις, το λουλούδι είναι νεκρό. Μην προετοιμάζεσαι για να χαρείς τη στιγμή, γιατί η στιγμή δεν περιμένει. Φεύγει και δεν γυρνά με τίποτα. Δεν υπάρχει επιστροφή. Ο ποταμός κυλά και κάθε στιγμή σ’ αφήνει σε καινούργιες όχθες.

Αυτό είναι το πρόβλημα, το άγχος, η αγωνία του ανθρώπου. Ο νους επιμένεις να σκέφτεται τις όχθες που δεν υπάρχουν πια και τις προβάλλει στο μέλλον. Αν μπορούσε αυτή η επιθυμία να ικανοποιηθεί, τότε η ζωή θα γινόταν πανάσχημη.

 

από το βιβλίο
Κρυμμένη Αρμονία του Osho