Σίγουρα έχεις δει ανθρώπους με υπερβολικά υψηλή ή χαμηλή αυτοεκτίμηση. Οπωσδήποτε έχεις δει ανθρώπους που κάνουν χάλια σχέσεις, που υποφέρουν, που ζηλεύουν, που θυματοποιούνται ή παιδεύουν τους άλλους.
Τώρα άφησε τους άλλους και στρέψε την προσοχή σου σε εσένα. Τι δεν πάει καλά,
από πότε
και πώς μπορείς να το διορθώσεις για να κάνεις καλύτερες σχέσεις;

Όποιος βρει τον τέλειο γονιό μπορεί να τον πάει στους επιστήμονες, στους φωτογράφους και στα ερευνητικά κέντρα για να τον μελετήσουν, να τον φωτογραφίσουν και να τον επιδείξουν ως μοναδικό φαινόμενο πάνω στη γη.

Τέλειος γονιός δεν υπάρχει γι’ αυτό οι καλές σχέσεις στη ζωή σου απαιτούν προσπάθεια.

Με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο το πώς θα σχετιστείς σε όλα τα χρόνια της ζωής σου καθορίζεται από τον πρώτο χρόνο της ζωή σου. Βασική αιτία που δεν πάει καλά μια ή κάθε σχέση σου, είναι η χαμηλή αυτοεκτίμηση! Και καθώς το νόμισμα έχει δυο όψεις, το θέμα μπορεί να εκφράζεται και ως υπερβολική (ψευτο)αυτοπεποίθηση.

Η θεωρία

Η θεωρία για την προσκόλληση ξεκίνησε να αναπτύσσεται πριν από 50 χρόνια από δυο ψυχαναλυτές που απέδειξαν ότι τα βιώματα που συλλέγεις τους 12 πρώτους μήνες της ζωής σου, οπότε και είσαι απόλυτα δεκτικός, καθορίζουν και τον τρόπο που θα σχετίζεσαι στο εξής.

Έτσι, ή θα νιώθεις άξιος να αγαπηθείς και θα κάνεις σχέσεις που θα ικανοποιούν τις ανάγκες σου, ή θα αισθάνεσαι ανάξιος να σε αγαπήσει κάποιος.
Και κάπως έτσι ξεκινούν πολλά συμπτώματα άγχους, ανασφάλειας, ανευθυνότητας και αποδιοργάνωσης.

Έρευνα δείχνει ότι το 40-50% των μωρών δείχνουν δείγματα ανασφάλειας όσον αφορά τη σύνδεση τους με τους γονείς, ποσοστό που είναι το ίδιο ακριβώς με το ποσοστό των διαζυγίων.

 

Αυτό δεν σημαίνει ότι τα παιδιά των ζευγαριών που δεν παίρνουν διαζύγιο μεγαλώνουν περισσότερο ισορροπημένα. Όμως το ποσοστό δείχνει ότι πολλά παιδιά εδώ και πολλά χρόνια, μεγαλώνουν με δύσκολο… πρόγραμμα δέσμευσης, φροντίδας, αγάπης και αφοσίωσης.

Η πράξη

Καθώς ανάμεσα στο άσπρο και το μαύρο υπάρχουν πολλές αποχρώσεις, ο τρόπος που σχετίζεσαι ενδέχεται να είναι οπουδήποτε ανάμεσα στην τέλεια και στην πλέον καταστροφική σχέση. Σύμφωνα με τον ψυχίατρο Amir Levine ¨Η επιστήμη της ενήλικης σύνδεσης μπορεί να προβλέψει με εξαιρετική ακρίβεια το πώς οι άνθρωποι θα συμπεριφερθούν σε μια αισθηματική σχέση, ανάλογα με τον τρόπο που έχουν μάθει να σχετίζονται με τη μητέρα τους.”

Και τα αποτελέσματα

Οι δύο γονεϊκές συμπεριφορές που καθορίζουν τα πάντα

Δύο συμπεριφορές έχουν συνήθως την πιο έντονη επίδραση στις μετέπειτα σχέσεις των παιδιών:
Η εμπλοκή και η αδιαφορία/εγκατάλειψη.

Η εμπλοκή προκύπτει όταν ο γονιός είναι υπερβολικά προσκολλημένος στο παιδί του και το παιδί νιώθει να πνίγεται. Εδώ συμπεριλαμβάνεται και η περίπτωση αλλαγής ρόλων. Το παιδί σε πολύ νεαρή ηλικία γίνεται ο ενήλικας στη σχέση και αισθάνεται υπεύθυνο για τη συναισθηματική κατάσταση του γονιού, σε μια φάση της ανάπτυξης του που δεν του αναλογεί τέτοια ευθύνη.

Στην άλλη άκρη, υπάρχει ο γονιός που δεν μπορεί να ανταποκριθεί και να καλύψει τις ανάγκες του παιδιού του εξαιτίας πνευματικής ή φυσικής αδυναμία ή και ανικανότητας.
Γι’ αυτή την κατάσταση, μπορεί να ευθύνονται κατάθλιψη, ουσίες, διαζύγιο, πένθος, ανεργία, αρρώστια, απουσία, ψυχολογικά προβλήματα, δυσλειτουργικές σχέσεις, έλλειψη προτεραιοτήτων και διάκρισης.

Και στις δυο περιπτώσεις προκύπτουν οι διαταραχές δέσμευσης που έχουν ως αιτία τη χαμηλή αυτοεκτίμηση. Και το παιδί κληρονομεί την αυτοεκτίμηση κυρίως από τη μητέρα του. Έτσι τα παιδιά κυρίως κατά την εφηβεία αντιμετωπίζουν θέματα με ουσίες, κατάθλιψη, άρνηση, αυτοκτονία, άγχος, θυμό, παραβάσεις, ηδονή, αυτοτραυματισμούς.

Πώς εκφράζονται αυτά στις σχέσεις

Υπάρχουν δυο τύποι δυσλειτουργικών σχέσεων στους ενήλικες:
Όσοι ανήκουν στην κατηγορία των απόμακρων, αποφεύγουν τις ουσιαστικές σχέσεις, έχουν επιθετικότητα, καχυποψία,φόβο οικειότητας, πεποίθηση ότι δεν αξίζουν να αγαπηθούν ή ψευδοπεποίθηση ότι είναι πολύ ανώτεροι από τον σύντροφο τους.

Ο αγχώδης ή αντιμαχόμενος τύπος είναι υπερβολικά δοτικός, υπερβολικά φροντιστικός, επενδύει αλόγιστα στη σχέση, έχει εξάρτηση από τον άλλον άνθρωπο, είναι υπερβολικά ευαίσθητος στην απόρριψη, ζηλεύει και γίνεται αρκετά κτητικός ενώ μέσα του υποφέρει.

Πώς θα βρεις τη άκρη του νήματος

Ο Ματθαίος Γιωσαφάτ λέει πως η καλύτερη ψυχοθεραπεία είναι ο γάμος. Αν σου πετύχει μπορείς να ξαναζήσεις τη σχέση με τη μητέρα σου και τα τραύματα σου και μέσα από αυτή τη διαδικασία να θεραπευτείς αλλά και να θεραπεύσεις.

Ο πιο σίγουρος δρόμος και τρόπος για να μπεις σε μια σειρά, είναι να κάνεις ψυχοθεραπεία. Ένας έμπειρος και καλός ψυχοθεραπευτής μπορεί να καταλάβει αν τα θέματα σου στις σχέσεις οφείλονται, και σε ποιον βαθμό, σε όσα έζησες τον πρώτο χρόνο της ζωής σου.

Εκεί που χρειάζεται σίγουρα να δουλέψεις είναι στο μάθεις τους τρόπους να αγαπήσεις τον εαυτό σου πραγματικά, βαθιά και χωρίς όρους.

Μόλις μάθεις τον τρόπο να σε αγαπάς, να σε εμπιστεύεσαι, να σε ακούς, να σε προστατεύεις και να σε φροντίζεις, θα μάθεις να προσφέρεις όλα τα παραπάνω και στις σχέσεις σου με τους άλλους με αποτέλεσμα να βιώνεις σταθερότητα, εμπιστοσύνη, χαρά, ασφάλεια, ανταπόδοση, συμπόνοια, σεβασμό.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να το καταφέρεις.
Συνδύασε την ψυχοθεραπεία με τη γιόγκα
με το διάβασμα βιβλίων
με ημερολόγιο
με ξεκαθάρισμα στις παρέες σου
με πράξεις αγάπης και φροντίδας προς τον εαυτό σου
με ομάδες,
κρυστάλλους
ανθοϊάματα Μπαχ
θετικές δηλώσεις
άσκηση
συμπληρώματα διατροφής
απόκτηση υγιεινών συνηθειών
προσφορά
και με ό,τι ακόμα θα βρεθεί στο δρόμο σου και που θα μπορέσει να σε βοηθήσει να βρεθείς στον δικό σου δρόμο.

Μην αφήνεσαι στα τραύματα σου

 

Μην χαρίζεις τη ζωή σου στο σκοτάδι

 

Μπορείς να ζήσεις ευτυχισμένος, να θεραπευτείς και να θεραπεύσεις

 

Ο δρόμος δεν είναι εύκολος όμως  είναι ανοιχτός και συναρπαστικός

από την Καίτη Φαρμάκη