Μια ασάνα η ζωή.
Συνήθως όποιος ξεκινάει yoga, πιστεύει πρώτον ότι δε θα κουραστεί (μα ποιός το πρωτοείπε; ) και δεύτερον θα κάνει τις πιο δύσκολες στάσεις εύκολα και χωρίς καμία αντίσταση από το σύστημα του. Ε, λοιπόν, όποιος από εμάς έχει παρακολουθήσει έστω και ένα μάθημα yoga, ξέρει ότι στα 10 λεπτά θέλεις να κλάψεις από την κούραση σαν μικρό παιδί.
Στην πρώτη μισή ώρα, αναρωτιέσαι πόσο αγύμναστος είσαι, στα τρία τέταρτα συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους και θέλεις να κρυφτείς κάτω από το στρωματάκι, και στο τέλος του μαθήματος φεύγεις κουρασμένη αλλά και ευχαριστημένη που κατάφερες να επιζήσεις.
Το να παρακολουθείς μαθήματα yoga, είναι ένας μοναδικός τρόπος για να πάρεις μαθήματα και για την καριέρα σου. Γιατί και στο στρωματάκι και στο γραφείο τα παρατάς, συνεχίζεις, εξελίσσεσαι, συγκρίνεσαι, συγκεντρώνεσαι, ξεχνάς να αναπνέεις, νικιέσαι, πετυχαίνεις.
Αυτά είναι όσα κατάλαβα εγώ περνώντας ώρες ατελείωτες στο ματ μου, πολλές φορές χωρίς να καταφέρνω να κάνω όσα θα ήθελα, όπως θα ήθελα, όταν τα ήθελα.
- Ποιός είπε ότι θα είναι εύκολο;
Αν είχα πετύχει μια δύσκολη πόζα από την πρώτη φορά, τότε ποιά θα ήταν η εξέλιξη μου; Το ξέρω είναι απίστευτα κλισέ αλλά αν η δουλειά μου ήταν τόσο εύκολη, τότε θα την έκαναν όλοι. Την ώρα που δυσκολεύομαι και πιέζομαι, φροντίζω να μου υπενθυμίζω ότι όπου υπάρχει δυσκολία, υπάρχει και ένα μάθημα που χρειάζεται να πάρω. - Όταν λέω ότι δε θα τα καταφέρω, ε, δε θα τα καταφέρω.
Μετά από τόσα χρόνια που κάνω yoga, ακόμα και σήμερα δεν έχω ακόμα καταφέρει να σταθώ σε headstands για περισσότερα από 10 δευτερόλεπτα. Κάθε φορά που ξεκινάμε headstands ξέρω τι θα ακολουθήσει. Οι άλλοι θα το κάνουν αμέσως και εγώ θα παλεύω για 10 δευτετρόλεπτα τρεμάμενης απόλαυσης. Κάποιες ημέρες δεν προσπαθώ καν.
Όμως όπως στη yoga έτσι και στη δουλειά όταν είμαι σίγουρη ότι δεν πρόκειται να καταφέρω κάτι, πχ μια προαγωγή, το πιθανότερο είναι να παραιτηθώ από την προσπάθεια νωρίς, και να χάσω και τις λίγες πιθανότητες που είχα για να τα καταφέρω. - Αν δεν επιμείνω στο στόχο μου, τότε ποτέ δε θα συναντηθώ μαζί του.
Ακόμα και εγώ που αγάπησα τη yoga από το πρώτο λεπτό, συχνά ψάχνω δικαιολογίες για να μην πάω. Είμαι κουρασμένη, δεν έχω χρήματα, είμαι νηστική/φαγωμένη, ποτέ δε θα καταφέρω να κάνω την τάδε στάση σωστά, δε μου αρέσει το μάθημα γιατί είναι αρχάριο/προχωρημένο. Όμως αντί να εστιάζω σε αυτά που δεν λειτουργούν καλά, ας εστιάσω έτσι για αλλαγή, σε αυτά που μου αρέσουν.
Κάθε τι που κάνω, μου προσφέρει ανταμοιβή και εξέλιξη. Και αυτά, με κάνουν πάντα να επιστρέφω. - Να μην το σκάω στα δύσκολα.
Στο μάθημα yoga μια από τις στάσεις που κάνουν τα πόδια μου να τρέμουν, την πλάτη μου να πονάει και την αυτοπεποίθηση μου να γκρεμίζεται, είναι η στάση της καρέκλας. Με το που ξεκινάμε να την κάνουμε σκέφτομαι τι να κάνω για να την τελειώσω πιο γρήγορα ενώ περιμένω να γυρίσει ο δάσκαλος αλλού τη ματιά του για να χαλαρώσω. Κι όμως. Με τη στάση αυτή εκπαιδεύεσαι στη δύναμη, στην υπομονή, και στο πως να είσαι σπουδαίος στα μάτια των άλλων. Κάνω αυτό που μου είναι δύσκολο και ανακαλύπτω κάτι ακόμα για τον εαυτό μου. - Είναι οι προσδοκίες μου ρεαλιστικές;
Στο πρώτο μου μάθημα aerial yoga, πρέπει να γέλασε ο κάθε πικραμένος.Μακάρι να το είχα μαγνητοσκοπήει για να γελούσαν και οι υπόλοιποι. Εκεί που έπρεπε να κρεμαστώ από δύο λωρίδες υφάσματος με το κεφάλι κάτω και τα πόδια επάνω αγκιστρωμένα στο ύφασμα, ένοιωσα τόσο άγχος σαν να με κυνηγάνε 2 αρκούδες στο Σύνταγμα. Επειδή πήγα σε αυτό το μάθημα με μεγάλες προσδοκίες για τις επιδόσεις μου, ο εγωισμός σου πληγώθηκε σοβαρά.
Όμως αυτό το το γεγονός μου έμαθε να έχω μεγαλύτερη επίγνωση των όσων μπορώ να καταφέρω. Για τα υπόλοιπα υπάρχουν πάντα η τόλμη, η επιμονή, η προσπάθεια, η πειθαρχία και η αφοσίωση. Το να τα παρατήσεις, είναι πάντα ο εύκολος δρόμος. - Δεν αφήνω μια κακή ημέρα να με χαρακτηρίσει.
Υπάρχουν ημέρες που είμαι αποτελεσματική, δυνατή, χαρούμενη και ευλύγιστη. Και υπάρχουν και οι άλλες ημέρες που ακόμα και το οκλαδόν με ζορίζει. Καθώς δεν υπάρχουν δύο ημέρες ίδιες, προσπαθώ να αποδέχομαι τη δυναμική μου και να μην κολλάω στις δύσκολες -αλλά και στις εύκολες ημέρες- ούτε στη yoga ούτε στη δουλειά. - Οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά.
Το ξέρεις ότι υπάρχουν άνθρωποι στη yoga που τους είναι αδύνατον να κάνουν μια απλή πόζα ισορροπίας; Και άλλοι που δεν προχωρούν σε ασκήσεις γιατί έχουν αδύναμα χέρια, ή είναι ελάχιστα ευλύγιστοι; Επιτρέπω στο στρωματάκι της yoga, να γίνει ο καθρέφτης μου. Να μου δείξει ποιό μέρος του σώματος μου θέλει ενδυνάμωση και ποιό ισορροπία. Το ίδιο συμβαίνει και στη δουλειά. Εντοπίζω τα αδύναμα μου σημεία και φροντίζω να κάνω κάτι για να βελτιωθώ. - Σέβομαι τις ιδιαιτερότητες μου.
Στο μάθημα πάντα μα πάντα κάποιος θα κάνει τη γέφυρα πολύ καλύτερα ή πολύ πιο εύκολα από εμένα. Όλοι έχουμε τα δυνατά και τα αδύναμα μας σημεία. Εγώ είμαι καλή στον πολεμιστή γιατί έχω γερά πόδια και ευθυγραμμίζομαι εύκολα. Αν συγκριθώ με κάποια άλλη που είναι περισσότερο ευλύγιστη, θα είμαι άδικη απέναντι στις δυνατότητες μου. Το να συγκρίνω τον εαυτό μου με κάποιον άλλον, απλά παίρνει την προσοχή σου από το στόχο μου και από το δικό μου μονοπάτι επιτυχίας. - Μερικές φορές, το μόνο που χρειάζεται είναι χαλαρώσω.
Κάποιες φορές όσο πιο πολύ προσπαθώ, τόσο περισσότερο χρόνο μου παίρνει να καταφέρω αυτό που θέλω. Υπάρχουν φορές που όταν η προσπάθεια δεν αποδίδει, απλά χρειάζεται να ξεκουραστώ, να αναπνεύσω και το σώμα μπαίνει πιο εύκολα στη δύσκολη ασάνα. Έτσι και στη δουλειά. Κάνω το καλύτερο που μπορώ και μετά περιμένω για το αποτέλεσμα που έρχεται πάντα.
To περιεχόμενο αυτού του site αποτελεί προσωπική πνευματική ιδιοκτησία. Συνεπώς, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ οποιαδήποτε αναδημοσίευση, αντιγραφή ή τροποποίησή του χωρίς τη συγκατάθεσή μου. Επικοινωνήστε μαζί μας για έγκριση αν ενδιαφέρεστε για αναδημοσίευση σε άλλο site.
