Η Oprah Winfrey κάνει φίλους και αλλάζει η ζωή της

Αν είσαι σε φάση που θέλεις να φτιάξεις εκ νέου τον κύκλο σου, να συναντήσεις νέους ανθρώπους, να κάνεις φίλους, να βγεις από το καβούκι σου και να ανακαλύψεις ότι, ναι, ξέρεις να περνάς καλά, ξέρεις να κάνεις νέους φίλους, ξέρεις να είσαι κοινωνικός και να περνάς καλά, θα χρειαστεί να κάνεις κάποια βήματα.
Μάθε από την καλύτερη. Η Oprah Winfrey περιγράφει το δικό της ταξίδι από την εσωστρέφεια, στη διασκέδαση με υπέροχους νέους φίλους.

Από το βιβλίο “Αυτό που ξέρω σίγουρα”
Εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ

“Ουδέποτε υπήρξα κοινωνικός άνθρωπος. Ξέρω ότι οι περισσότεροι θα ξαφνιαστείτε με αυτή τη δήλωση, αλλά ρωτήστε οποιονδήποτε με ξέρει καλά, και θα σας το επιβεβαιώσει. Πάντα κρατούσα τον ελεύθερο χρόνο μου για τον εαυτό μου, και για έναν στενό κύκλο φίλων τους οποίους θεωρώ οικογένεια μου. Ζούσα ήδη αρκετά χρόνια στο Σικάγο, όταν συνειδητοποίησα ξαφνικά ότι θα μπορούσα να μετρήσω στα δάχτυλα του ενός χεριού -και να μου περισσέψουν κιόλας- τις φορές που είχα επισκεφθεί φίλους ή είχα συναντηθεί με κάποιον για δείπνο- – ή, απλώς, είχα βγει να διασκεδάσω.

Από τη μέρα που έφυγα από το σπίτι του πατέρα μου, ζω σε διαμερίσματα. Και εκεί συχνά δεν αφιέρωνα χρόνο να γνωρίσω τον άνθρωπο που έμενε στο διαμέρισμα απέναντι από το δικό μου, πόσο μάλλον οποιονδήποτε άλλον από τον όροφο μου. Είμαστε φοβερά απασχολημένοι έλεγα στον εαυτό μου. Το 2004 όμως, λίγο μετά από αυτή τη συνειδητοποίηση, μετακόμισα σε ένα σπίτι -όχι διαμέρισμα, σπίτι- στην Καλιφόρνια, και εκεί ανοίχτηκε μπροστά μου ένας ολόκληρος καινούργιος κόσμος. Ύστερα από τόσα χρόνια στο επίκεντρο της δημοσιότητα, συζητώντας με ορισμένους από τους συναρπαστικότερους ανθρώπους στον πλανήτη – επιτέλους, έγινα κοινωνική.

 

Για πρώτη φορά στην ενήλικη ζωή μου, ένιωσα πως ανήκα σε κάποια κοινότητα. Λίγο μετά την άφιξη μου, μια γυναίκα που δεν γνώριζα με σταμάτησε και μου είπε : “Καλώς ήρθες στη γειτονιά. Σε όλους μας αρέσεις εδώ, και ελπίζω ότι θα αρέσει και σε εσένα”. Το είπε με τέτοια ειλικρίνεια, που παραλίγο να βάλω τα κλάματα.
Εκείνη τη στιγμή, πήρα συνειδητά την απόφαση να μην κλείσω την πύλη στη ζωή μου, όπως είχα κάνει επί τόσα χρόνια που ζούσα στην πόλη, αποκλείοντας τον εαυτό μου ακόμα και από την πιθανότητα ενός καινούργιου κύκλου φίλων. Τώρα μένω σε μια γειτονιά όπου με γνωρίζουν οιν πάντες, και τους γνωρίζω κι εγώ.

 

Στην αρχή ο Τζο με την Τζούντι από δίπλα με κάλεσαν στο σπίτι τους για να δοκιμάσω τη σπιτική πίτσα του Τζο, με τη διαβεβαίωση πως σε μια ώρα θα ήταν έτοιμη. Δίστασα μόνο για μια στιγμή. Κι ύστερα έβαλα τις σαγιονάρες μου και πήγα, φορώντας μια φόρμα γυμναστικής και καθόλου μέικ απ, καταλήγοντας να περάσω μαζί τους ολόκληρο το απόγευμα. Να κουβεντιάζω περί ανέμων και υδάτων στο σπίτι μιας άγνωστης, ανακαλύπτοντας κοινά σημεία. Αυτό κι αν ήταν παρθένο έδαφος για εμένα – κυριολεκτικά ακροβατούσα στα όρια της περιπέτειας.

 

Έκτοτε ήπια τσάι με το ζεύγος Αμπερκρόμπι, που μένουν τρία σπίτια παρακάτω. Πήρα μέρος σε μπάρμπεκιου, στον πίσω κήπο του Μπομπ και της Μαρλίν… Βρέθηκα σε ένα πάρτι δίπλα στην πισίνα του Μπάρι και της Τζελίντα… Ήπια μαρτίνι καρπούζι στο σπίτι της Τζούλι… Συμμετείχα σε μια φιλική συγκέντρωση στο ροδόκηπο της Σάλι. Παρευρέθηκα σε ένα επίσημο δείπνο στο σπίτι της Ανέτ και του Χάρολντ, με περισσότερα μαχαιροπήρουνα από όσα θα με έκαναν να νιώσω άνετα, και πήρα μέρος σε ένα διαγωνισμό για το πιο καλοψημένο παϊδάκι (τον οποίο μου άξιζε να κερδίσω, αλλά δεν κέρδισα) στο σπίτι της Μάργκο. Χάζεψα το ηλιοβασίλεμα και έφαγα μαυρομάτικα φασόλια στο σπίτι του ζεύγους Νίκολσον, και συμμετείχα σε φαγοπότι κάτω από τα αστέρια μαζί με πενήντα ακόμα γείτονες, στο σπίτι του ζεύγους Ράιτμαν. Και εκτός από δύο, όλους τους άλλους τους γνώριζα με το όνομα τους. Συνεπώς, ναι: Έχω γίνει και παραγίνει κοινωνική.

 

Και εξαιτίας αυτού, η ζωή μου έχει αποκτήσει μια πρωτόγνωρη, απρόσμενη επικάλυψη. Πίστευα πως είχα πάψει να κάνω φίλους. Προς μεγάλη μου έκπληξη όμως, έπιασα τον εαυτό μου να ανυπομονεί να κάνει παρέες, να γελάσει, να επιδιώξει επαφή και να αγκαλιάσει άλλους ανθρώπους ως κομμάτι του κύκλου. Έχει προσθέσει νέο νόημα στη ζωή μου, μια αίσθηση συμμετοχής που δεν ήξερα ότι μου έλειπε.
Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι τα πάντα συμβαίνουν για ένα λόγο – και η άγνωστη που με πλησίασε στο σούπερ μάρκετ με τόσο συναίσθημα, κατάφερε και πυροδότησε κάτι: το ενδεχόμενο να κάνω σε αυτή τη γειτονιά ένα πραγματικό σπίτι, κι όχι απλώς ένα μέρος για να ζήσω. Ανέκαθεν ήξερα πως η ζωή είναι καλύτερη όταν τη μοιράζεσαι. Τώρα ωστόσο συνειδητοποιώ πως γίνεται ακόμη πιο γλυκιά, όταν διευρύνεις τον κύκλο.”