Κάθε, μα κάθε μέρα, γράφω ζώδια γιατί τα λέω στην εκπομπή που έχουμε με τον Μάκη στον 92,3 Λάμψη. Υπάρχουν ημέρες, σαν τη σημερινή, που προτιμώ να πιω νερό από το συντριβάνι στο Σύνταγμα παρά να γράψω άλλη μια λέξη για ζώδια.

Εντωμεταξύ, υπάρχουν ημέρες που αντί να πάω γυμναστήριο ή yoga προτιμώ να γλείψω το τζάμι στο αυτοκίνητο και μάλιστα από την εξωτερική πλευρά.
Τι κάνω εκείνες τις ημέρες έτσι ώστε και το κέφι μου να κάνω αλλά και να γίνει ό,τι χρειάζεται να κάνω;

Η ενέργεια για να κάνουμε τα πράγματα δεν ρέει ασταμάτητα και απρόσκοπτα. Οπότε, επιμένω περιμένοντας τη χρυσή στιγμή. Εκείνη τη στιγμή που θα ευθυγραμμιστεί το Θέλω μου με το Μπορώ μου και θα κάνω σε μισή  ώρα τη δουλειά που θα έκανα σε τρεις.
Έτσι ξεκινάω τις… πονηριές.

Το σημαντικό είναι να ξεγελάσω το υποσυνείδητο που μου βάζει εμπόδια και μου φωνάζει:
“Κάτσε στον καναπέ, χάζεψε στα social, χάσε τον χρόνο σου, πιο καλά θα περάσεις”.

Επειδή σχεδόν ποτέ δεν είμαι σίγουρη αν μου μιλάει το κομμάτι του εαυτού μου που θέλει ξεκούραση και χαλάρωση ή το άλλο που δεν θέλει να προοδεύσω, -ναι, όλοι έχουμε αυτό το κομμάτι άλλοι πιο θρασύ και άλλοι πιο αναχαιτισμένο- τότε μου δίνω λίγο χρόνο και μιλάω και λίγο με τη λογική μου.
Μήπως έχω παραδουλέψει ή κουραστεί άρα είναι ωφέλιμο να χαλαρώσω; Τότε τα αφήνω όλα στην άκρη και φροντίζω την ενέργεια μου πρώτα από όλα. Είναι η φροντίδα στο σύστημα μου. Και η φροντίδα στον οργανισμό πάντα μου επιστρέφεται πολλαπλάσια.

Μήπως, όμως, δεν είμαι πραγματικά κουρασμένη; Μήπως απλά θέλω να με αγχώσω αργότερα ή να επιβεβαιώσω ότι είμαι πολύ ανίκανη για να κάνω μια δουλειά ή για να ακολουθήσω ένα πρόγραμμα γυμναστικής;

Το υποσυνείδητο παίρνει, ή προσπαθεί να πάρει, τις πιο μικρές αποφάσεις στη ζωή μας. Κι είναι ακούραστο, το άτιμο…

 

Όμως μην ξεχνάς ότι πολλές μικρές καθημερινές αποφάσεις κάνουν μια μεγάλη.
Πολλές μικρές καθημερινές νίκες οδηγούν σχεδόν αναπόφευκτα σε μια μεγαλειώδη.

 

Όμως το ίδιο συμβαίνει και με τις μικρές καθημερινές υποχωρήσεις. Πολλές μικρές υποχωρήσεις σε αυτό που χρειάζεται να γίνει για να εξελιχθείς, οδηγούν στην απογοήτευση και τη στασιμότητα.

Ακούω μουσική. Εσύ ξέρεις ποια μουσική και ποια τραγούδια σε κινητοποιούν. Εγώ έχω φτιάξει μια λίστα στο Spotify και της δίνω να καταλάβει. Τώρα παίζει Sia και Unstopabble:
I’m unstoppable
I’m a Porsche with no brakes
I’m invincible
Yeah, I win every single game
I’m so powerful
I don’t need batteries to play
I’m so confident, yeah, I’m unstoppable today
Unstoppable today, unstoppable today
Unstoppable today, I’m unstoppable today.

Και κάπως έτσι κάνω το καλό το brain washing.

Αλλάζω θέση, έτσι, για να κινηθεί η ενέργεια. Περπατάω, βγαίνω λίγο έξω, πίνω νερό. Η αφυδάτωση, ακόμα και αν δεν νιώθουμε δίψα, μας κάνει να νομίζουμε ότι πεινάμε ενώ στην πραγματικότητα διψάμε, και να μην έχουμε ενέργεια. Οπότε, το χτυπάω το νεράκι μου.

Αντί να χαζεύω στα social, διαβάζω άρθρα που με εμπνέουν. Παλιά στο περιοδικό ΚΛΙΚ όταν ήθελα να γράψω κάτι ευφυές και αστείο διάβαζα πάντα άρθρα από τον αγαπημένο μου Γιάννη Νένε. Τώρα, ξαναδιαβάζω Γιάννη στην Athens Voice όπως και κείμενα που να αφορούν σε αυτό που θέλω να γράψω. Πολλές φορές αυτό είναι το μόνο που χρειάζεται να κάνω για να ξεκινήσει να δουλεύει η μηχανή μου.

Η έμπνευση για ό,τι κι αν θέλεις να κάνεις είναι ένας καθοριστικός παράγοντας.
Ό,τι και να θέλεις να κάνεις κάποιος το έχει ήδη κάνει οπότε “μπες στα παπούτσια του” για λίγο, γίνε εκείνος και θα κάνεις το πρώτο βήμα.

Κλείσε το κινητό. Ίσως το πιο δύσκολο από όλα. Το κινητό είναι η νούμερο ένα διάσπαση σε έναν κόσμο που δεν σε θέλει συγκεντρωμένο, συγκροτημένο κι ευθυγραμμισμένο. Κι εγώ δίνω μια μικρή μάχη κάθε φορά που θέλω να συγκεντρωθώ για να κρατηθώ μακριά από τις οθόνες. Τα καταφέρνω κάποτε περισσότερο και κάποτε λιγότερο. Αλλά δεν παραδίνομαι, πιρόγα δεν γίνομαι…

Όταν βλέπεις ότι δεν μπορείς να μπεις από την πόρτα κάνε τη με ελαφρά πηδηματάκια και τσέκαρε τι γίνεται στο παράθυρο. Ή όταν ορθώνεται μπροστά σου ένας τοίχος δες μήπως αντί να τον ρίξεις μπορείς να κάνεις οικονομία ενέργειας και να τον παρακάμψεις. Κάπου θα τελειώνει ο αναθεματισμένος τοίχος. Μπορεί το τέλος να είναι απλά λίγα βήματα πιο πέρα από εσένα.

Κάτι τέτοιο έκανα τώρα. Αντί να βλέπω τον τοίχο τού γύρισα την πλάτη και είδα άλλη θέα. Έτσι, ενώ έχω να γράψω τα ζώδια για όλη την επόμενη εβδομάδα ξεκίνησα να γράφω αυτό το κείμενο.

Τώρα, αν από Δευτέρα δεν έχω ζώδια να πω να ξέρεις ότι πιθανότατα ήπια νερό από το συντριβάνι στο Σύνταγμα!

Και μην ξεχνάς ποτέ ότι η αίσθηση του “Τα κατάφερα και σήμερα” είναι η απόλυτη αισθηση σε ένα σύστημα που θέλει να είσαι ισοπεδωμένος…

Πολλά φιλιά
Καίτη

*Θα φροντίσω να κάνω δημόσια τη λίστα στο Spotify!
Θα με βρεις ως Kaiti.Farmaki και η γ@#$%η λίστα μου είναι η 2020