Σε μια ομιλία του ο Wayne Dyer μοιράστηκε μια παράδοξη ιστορία που όμως -στοίχημα;- έχει συμβεί σε όλους μας χωρίς ίσως να το έχουμε καταλάβει.

Είσαι στο σαλόνι σου ένα βράδι και στα χέρια σου κρατάς το κλειδί του αυτοκινήτου σου. Ξαφνικά σβήνουν όλα τα φώτα και μέσα στο σπίτι δεν βλέπεις πραγματικά τίποτα. Προσπαθώντας να κάνεις κάτι, πέφτεις πάνω στα έπιπλα, σκουντουφλάς και τα κλειδιά πέφτουν από τα χέρια σου. Εσύ όμως χρειάζεται οπωσδήποτε να τα βρεις.

 

Στο σαλόνι και μέσα στο σπίτι με τέτοιο σκοτάδι αποκλείεται να βρεις τα κλειδιά σου. Έξω όμως είσαι σίγουρος ότι υπάρχουν τα φώτα του δρόμου. Οπότε πηγαίνεις να τα ψάξεις έξω. Στο μυαλό σου, και γενικότερα ίσως, αυτό είναι απόλυτα λογικό! 

 

Βγαίνεις στον δρόμο όπου υπάρχει φωτισμός και αρχίζεις να ψάχνεις τα κλειδιά σου. Λίγα λεπτά μετά περνάει ένας γείτονας σου και ξεκινάει να ψάχνει κι αυτός για να σε βοηθήσει. Μετά από ώρα… έρευνας σε ρωτάει πού έπεσαν ώστε να ψάχνετε και οι δυο περισσότερο συγκεντρωμένα. Του απαντάς ότι έχασες τα κλειδιά σου γιατί σου έπεσαν στο σαλόνι. Σε κοιτάζει με απορία. “Και γιατί τα ψάχνουμε έξω;”, σε ρωτάει.

 

Έτσι συμβαίνει συχνά στη ζωή μας. Αντί να ψάχνουμε τη λύση μέσα μας, την ψάχνουμε σε εντελώς λάθος σημείο: έξω από εμάς. Ξεκίνα να ψάχνεις τα κλειδιά μέσα σου και σταμάτα να σπαταλάς χρόνο και ενέργεια ψάχνοντας τις λύσεις εκεί που δεν υπάρχουν! 

Καίτη Φαρμάκη