Ευανθία Κουρτμπουγιάννη
Είναι πολύ εύκολο να δεχθείς βοήθεια από κάποιον όταν γνωρίζεις ότι τη χρειάζεσαι και αποφασίζεις να τη ζητήσεις. Αρκετά δυσκολότερα γίνονται τα πράγματα όταν τη βοήθεια θέλεις να την προσφέρεις. Πολλές φορές μπορεί να μη γνωρίζεις από πού να ξεκινήσεις και πού να εστιάσεις· μπορεί επίσης να αφομοιωθείς από τη δυσκολία του ανθρώπου σου και τελικά να τα παρατήσεις. Για σένα που νοιάζεσαι για τους γύρω σου και θέλεις να στέκεσαι πλάι τους, έχω ετοιμάσει 3 «memos», τα οποία ελπίζω να προστατεύσουν την αγάπη και τη γενναιοδωρία σου σε στιγμές δοκιμασίας!
1. Η απελπισία δεν προέρχεται από τη δυσκολία μιας κατάστασης, αλλά από την αδυναμία μας να δούμε έξω από αυτήν. Ας διαχωρίσουμε για αρχή τους ανθρώπους που βιώνουν τη δυσκολία σε εκείνους που επεξεργάζονται την κατάσταση στην οποία βρίσκονται και δε σκέφτονται καν ακόμα τη δυνατότητα να βγουν από αυτήν και σε εκείνους που έχουν αποφασίσει ότι θέλουν να την ξεπεράσουν αλλά δε βλέπουν διέξοδο – στους οποίους και αναφέρομαι.
Φαντάσου ότι βρίσκεσαι στην έξοδο ενός τούνελ η οποία είναι καλυμμένη με αγριόχορτα και δεν μπορείς να δεις τι υπάρχει πίσω από αυτά. Αυτή η φαντασία και η ευρηματικότητα είναι τα πρώτα πανανθρώπινα χαρίσματα που μουδιάζουν από το φόβο και τη θλίψη. Και δε θα ξεμουδιάσουν αν απλώς αφηγηθείς στον άνθρωπό σου τι βλέπεις εσύ απέξω. Αυτή είναι η στιγμή που θα απλώσεις μια πραγματική χείρα βοηθείας, ενθαρρύνοντάς τον να δοκιμάσει νέα βήματα και εμπειρίες ώστε ο ίδιος να αλλάξει το οπτικό του πεδίο.
2. Ο πραγματικά δυνατός άνθρωπος δεν ασκεί κανενός είδους βία. Και κατ’ επέκταση ο άνθρωπος που δέχεται βία χωρίς ούτε να την προκαλεί με δική του βιαιοπραγία ούτε να την ανταποδίδει, τη δέχεται ακριβώς επειδή είναι δυνατός – ή τουλάχιστον δυνατότερος από τον υποτιθέμενο θύτη. Χρειάζεται πραγματική δύναμη, για να αντισταθείς σε οποιασδήποτε μορφής βία, και αυτή η δύναμη δε «φύτρωσε» εκεί από μόνη της. Υπάρχουν πάρα πολλές αρετές και χαρίσματα δεμένα μαζί της, που μπορούν να ανθίσουν γύρω από αυτήν, τα οποία συχνά αφήνουμε στην άκρη προκειμένου να «αντέξουμε». Είναι εύκολο μέσα από τη νοοτροπία του θύματος να (ξε)χάσουμε τον εαυτό μας.
Βοήθησε τον άνθρωπό σου να θυμηθεί – και να αξιοποιήσει τις αρετές του για να απελευθερωθεί και να θέσει το επίκεντρο της προσοχής και των προσπαθειών του έξω από την τοξική ή συγκρουσιακή σχέση που τον έχει απορροφήσει.
3. Κάθε ουσιαστική αλλαγή… πονάει! Σκέψου για παράδειγμα την ουσιαστικότερη από όλες: τη μετάβαση από την ενδομήτρια ζωή στον έξω κόσμο, τρομακτικά επώδυνη και για τη μητέρα και για το βρέφος. Στην ουσιαστική αλλαγή όμως φαίνεται και η ουσία της δικής σου υποστήριξης: «Θα είναι πολύ δύσκολα, το ξέρω, όμως να ξέρεις κι εσύ ότι θα είμαι εδώ, μαζί σου· να ξέρεις ότι μπορείς να μου πεις και να μου ζητήσεις ό,τι θέλεις κι ότι θα βάλω τα δυνατά μου για να σου τα προσφέρω μέχρι όλο αυτό να τελειώσει· γιατί είσαι για μένα σημαντικός/-ή και σε νοιάζομαι.»
Να θυμάσαι ότι ο άνθρωπος σου δε χρειάζεται ένα επιπλέον παραθυράκι άρνησης και διαφυγής από ό,τι τον περιμένει αλλά τη δύναμη να το αντιμετωπίσει.
Όπως καταλαβαίνεις, είναι πολύ σημαντικό για τον Coach σου να θυμάσαι πώς να προσφέρεις ουσιαστική βοήθεια στους ανθρώπους γύρω σου. Είναι, βλέπεις, το πιο αξιόπιστο σημάδι ότι μπορείς να βοηθήσεις τον άνθρωπο μέσα σου. Σας δείχνει ότι δεν τον χρειάζεσαι πλέον..
Ευανθία Κουρτμπουγιάννη
