Κανονικά θα πληρώναμε για να μάθουμε αυτά που λέει ο αθλητικός διαιτολόγος-διατροφολόγος Γιάννης Μαυρίδης. Διάβασε, ειδικά προς το τέλος, πώς θα τα καταφέρεις καλύτερα από ποτέ!

“Γιορτές σημαίνει και γιορτινό τραπέζι. Μαζευόμαστε όλη η οικογένεια γύρω από ένα τραπέζι με πολλά φαγητά και γλυκά.

Όλοι έχουμε τη σιγουριά ότι στις γιορτές θα βάλουμε κιλά, ότι θα φάμε πολύ ζάχαρη, πολλά λιπαρά, πολλά μελομακάρονα και πολλούς κουραμπιέδες οπότε είμαστε σίγουροι ότι θα βάλουμε κιλά.

Γιατί όμως κάποιος να μην το σκεφτεί καλύτερα και διαφορετικά;

Το σίγουρο είναι ότι μπορώ να περάσω πολύ καλά στις γιορτές, να είμαι μέσα στο κοινωνικό κομμάτι, να φάω τα πάντα, και όχι μόνο να κρατήσω το βάρος μου σταθερό, αλλά και να χάσω κιλά στις γιορτές. Πώς θα γίνει αυτό;

Η δραστηριότητα

Θυμήσου ότι οι γιορτές σου δίνουν κάτι που δεν σου παρέχουν οι άλλες περίοδοι του χρόνου.

Σου δίνουν λίγο περισσότερο χρόνο για τον εαυτό σου, που σημαίνει ότι έχεις λίγο περισσότερο χρόνο να κάνεις πράγματα για εσένα, όπως άσκηση.

Και άσκηση δε σημαίνει απαραίτητα να κλειστείς σε κάποιο γυμναστήριο, αν και μπορείς άνετα να το κάνεις κι αυτό.

Σημαίνει ότι ακόμα και τα ψώνια που κάνεις βγαίνοντας από το σπίτι, περπατώντας και κουβαλώντας τσάντες και πράγματα, άσκηση είναι. Μπορείς να κάνεις χιλιόμετρα με αυτόν τον τρόπο. Είναι μια καλή δραστηριότητα μέσα στο πνεύμα των γιορτών που το σώμα τη λογίζει ως φυσική δραστηριότητα. Εκεί που περπατάω 3 χιλιόμετρα την ημέρα και κάνω 10 χιλιάδες βήματα, αυξάνω τη δραστηριότητα μου και κάνω 30 χιλιάδες βήματα γιατί θέλω να ψωνίσω για την οικογένεια μου. Έτσι, κάποιες ημέρες, καίω περισσότερες θερμίδες και αυτό σημαίνει ότι αναλογικά καίω και λίπος.

Τα γλυκά

Όσον αφορά στα γλυκά είναι πολύ προτιμότερο να μη στερηθώ κάτι. Δηλαδή, αν μου αρέσουν τα μελομακάρονα, μπορώ να φάω μελομακάρονα. Αν μου αρέσουν οι κουραμπιέδες, επιτρέπεται να φάω κουραμπιέδες.

Είναι όμως έξυπνο να μοιράσω την ποσότητα, τον αριθμό των γλυκών στο χρονικό διάστημα των γιορτών. Γιατί αν κρατηθώ για πολλές ημέρες στη “φυλακή” που απαγορεύει τα μελομακάρονα, μετά θα θέλω να πέσω με τα μούτρα.

Θα μπορούσα να πω ότι εγώ θέλω να τρώω ένα μελομακάρονο την ημέρα.

Σε διαβεβαιώ ότι ένα μελομακάρονο καλύπτει όλη τη γλυκόζη που χρειάζεται ο εγκέφαλος σου. Αν θέλεις, φάε και δεύτερο και μετά βγες μια ωραία μεγάλη βόλτα και περπάτησε. Έτσι, ναι, κατανάλωσε γλυκά αλλά με σύνεση.

Στο πλούσιο γιορτινό τραπέζι

Στο οικογενειακό/γιορτινό τραπέζι δε μιλάμε πια για ένα και δυο μελομακάρονα. Μιλάμε για μεγάλο όγκο θερμίδων, λιπαρών και ποσότητας.

Εδώ, μπορώ να παίξω ένα παιχνίδι με τον εαυτό μου. Θα φάω ό,τι μου αρέσει αλλά θα φροντίσω στο τέλος να μην είμαι πρησμένος.

Είμαι ικανός από μόνος μου, άσχετα από τον περίγυρο μου, να το πετύχω και να κερδίσω αυτό το στοίχημα;

Πάντως, αν δεν το πετύχω την πρώτη φορά, ξέρω ότι θα έχω αρκετές ευκαιρίες να το ξαναδοκιμάσω μέσα στις επόμενες ημέρες.

Ο πιο ευτυχισμένος και επιτυχημένος άνθρωπος στον τομέα της διατροφής δεν εξετάζει τίποτα με τα μάτια του αλλά ακούει τα πάντα με το στομάχι του. Αν βάλουμε και μάτια στο στομάχι μας τότε δε θα έχουμε ανάγκη κανένα διαιτολόγο και σχεδόν κανέναν γιατρό. Δεν υπάρχει καλύτερη συνήθεια από το να δίνω χρόνο στο στομάχι μου να μου πει αυτό πότε ήρθε η ώρα να σταματήσω να τρώω.

Το κόλπο

Πότε καταλαβαίνω ότι έχω ξεκινήσει να χορταίνω και ότι μπορώ να σταματήσω να τρώω; Όταν, ενώ τρώω, αντιληφθώ ότι τρώω κάπως πιο αργά. Μπορεί να μη νιώθω -ακόμη- χορτάτος όμως αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή για να σταματήσω το φαγητό. Σταματάω, πίνω το κρασί μου, μιλάω με τους ανθρώπους μου, αφήνω για λίγο κάτω το πιρούνι. Αν σταματήσω όταν θα έχω χορτάσει, τότε θα είμαι ήδη πρησμένος.

Τι μπορώ να κάνω για να κερδίσω χρόνο και απόλαυση; Καλό είναι να σερβιριστούν πρώτα οι σαλάτες. Και οι σαλάτες στα εορταστικά τραπέζια μας είναι γευματάρες από μόνες τους, Με λαχανικά, αβοκάντο, ρόδι, παξιμάδια, ξηρούς καρπούς. Τρώγοντας την πλούσια σαλάτα μου, φεύγει το πρώτο κύμα πείνας και έτσι δίνω περισσότερο χρόνο στον εγκέφαλο να στείλει το μήνυμα του κορεσμού.

Ποιο είναι το πιο σημαντικό μήνυμα αυτής της φάσης, το μεγαλύτερο όπλο και το απρόσμενο κέρδος;

Ότι το επόμενο πρωί που θα ξυπνήσω και για πρώτη φορά στη ζωή μου δε θα έχω φάει όπως έτρωγα πάντα, λαίμαργα σαν να μην υπάρχει αύριο.

Ξυπνάω με πιο άδειο στομάχι, με πολύ καλύτερη διάθεση, με όρεξη για μια βόλτα. Νιώθω καλύτερα, νιώθω ανίκητος…

Και κυρίως ζω χωρίς την παρέα των τύψεων και των ενοχών του πόσο πολύ έφαγα πάλι, πάλι έκανα το ίδιο λάθος, πάλι τα ίδια έκανα, ποτέ δε θα αλλάξω εγώ. Γιατί κάπως έτσι ξεκινά ένας φαύλος κύκλος αυτοτιμωρίας που έχει να κάνει με το φαγητό.

Δεν επιβραβευόμαστε από την τροφή ούτε τιμωρούμαστε. Δε χρειάζεται να τιμωρούμαστε επειδή την καταναλώνουμε. Η πραγματική εξυπνάδα και η ουσιαστική αντίληψη σε έναν άνθρωπο είναι όταν αρχίζει να χρησιμοποιεί την τροφή προς όφελος και όχι εις βάρος του.

Διάβασε ακόμη: Τι θέλει να σου πει ένας διαιτολόγος εδώ και καιρό

Η ανατροπή στην ψυχολογία

Προσωπική μου άποψη είναι να μην κάνουμε καθόλου ισοστάθμιση, δηλαδή έφαγα πολύ εχθές δε θα φάω καθόλου σήμερα, με εξαίρεση αν νιώθω πολύ βαρύ το στομάχι μου. Αυτή η τακτική δε θεωρείται αποτοξίνωση.

Αν το στομάχι μου είναι βαρύ από την προηγούμενη, τότε χρειάζεται να φάω πιο ελαφριά και τροφές που ξέρω ότι μου πηγαίνουν καλά. Όχι λιγότερα γεύματα, όχι λιγότερες φορές απλά μικρότερες ποσότητες από τροφές που ξέρω ότι δε με πειράζουν και που με κάνουν να πεινάω και πιο εύκολα.

Η τροφή είναι μια μορφή ενέργειας που κακώς έχει συνδεθεί με το συναίσθημα. Έτσι, χρειάζεται να δημιουργήσουμε μια απόσταση από αυτή την πεποίθηση. Να καταλάβουμε ότι η τροφή είναι ένα εργαλείο που αν δεν το χρησιμοποιήσουμε κατάλληλα μπορεί να αποβεί  κατάρα για τον ίδιο μας τον εαυτό.

Επειδή πέρασα καλά εχθές τρώγοντας δε χρειάζεται λόγω τύψεων και ενοχών να φάω π.χ μόνο φρούτα, για να τιμωρηθώ.

*Εκτός από αυτό, αν ξέρω ότι δε θα ισοφαρίσω μια ημέρα κραιπάλης με τιμωρία νηστείας την επόμενη, τότε όντως θα φάω πιο ισορροπημένα!

*Η καινούργια ημέρα χρειάζεται να είναι όντως μια καινούργια ημέρα, ξεχνώντας τι συνέβη την προηγούμενη.

*Δε δημιουργώ τύψεις στον εαυτό μου. Όμως, το κρατάω στο πίσω μέρος του μυαλού μου για να μην κάνω ξανά το ίδιο λάθος.”

Aπό τον αθλητικό διαιτολόγο-διατροφολόγο Γιάννη Μαυρίδη