Η Δήμητρα Τριανταφυλλίδου κάνει καθημερινά εκπομπή στον ΔΙΕΣΗ 101,3 8:00-11:00. Το μυαλό της γυρίζει με χίλιες στροφές, αγαπάει τον σκυλάκο της Ορέστη, λατρεύει να κολυμπάει και να κάνει τα πράγματα με τον δικό της μοναδικό τρόπο. Σήμερα, σου συστήνει ένα αγαπημένο της βιβλίο που πολύ δύσκολα θα το σκεφτόσουν για την παραλία. Έχει όμως τον λόγο της και μια ωραία ιστορία να σου διηγηθεί.
Ναι το ξέρω, δεν είναι αστυνομικό μυθιστόρημα. Ναι το ξέρω, δεν είναι καν μυθιστόρημα. Ναι το ξέρω ότι είναι θεατρικό κείμενο. Και ναι, το έχω ακούσει κι εγώ ότι τα θεατρικά κείμενα δεν ενδείκνυνται για διάβασμα στις διακοπές. Κι ακόμη χειρότερα ότι δε διαβάζονται αλλά “βλέπονται”.
Κι όμως! Φέτος δοκιμάστε να πάρετε μαζί σας ένα ή περισσότερα κλασικά θεατρικά κείμενα μαζί σας στις διακοπές. Θα με θυμηθείτε! Είναι απολαυστική η ανάγνωση τους. Ακόμη κι αν οι υποθέσεις τους σας είναι “γνωστές”. Ακόμη κι αν ξέρετε τι θα γίνει (το μεταφέρω όπως το έχω ακούσει…). Ακόμη κι αν έχουν παρασταθεί πολλές φορές. Όσες φορές κι αν έχεις δει τον Αμλετ, διαβάζοντάς το κείμενο θα διαπιστώσεις ότι ήταν τόσα αυτά που ΔΕΝ είχες δει. Η ανάγνωση ενός κειμένου είναι μια άλλη διαδικασία. Μια καινούργια, δημιουργική, διασκεδαστική διαδικασία.
Το καλοκαίρι πάρε μαζί σου ένα Αριστοφανικό έργο -όποιο εσύ θέλεις- για να ανακαλύψεις πολύ περισσότερα από το εύκολο χιούμορ και τις βωμολοχίες που κατεξοχήν προβάλλονται στις παραστάσεις. Ναι, ναι σκληρές αλήθειες για μια χρυσή αλλά όχι πολύ λαμπερή Αθήνα από ένα κοφτερό μυαλό. Πάρε και τις Βάκχες του Ευρυπίδη αν θες και κάτι σε θριλεράκι.
Και… οπωσδήποτε πάρε μαζί τον Ρινόκερο του Ιονέσκο. Μη φοβάσαι. Είναι του Ιονέσκο αλλά έχει αρχή, μέση και τέλος. Είναι από τα πιο επίκαιρα έργα που μπορείς να βρεις και επιβάλλεται να διαβάσεις. Είναι αδύναμος αυτός που μένει μόνος όταν ολόκληρη η κοινωνία μεταλλάσσεται με ασύλληπτη ταχύτητα;
Είναι ανήμπορος να γίνει ένα με το σύνολο ή είναι τελικά ο δυνατός στην ψυχή που αντιστέκεται από ένστικτο; Τι γινεται με όλες τις θεωρίες μας που περιφέρουμε με καμάρι όταν χρειαστεί να τις κάνουμε πράξη στα δύσκολα;
Ο Ιονέσκο έγραψε τον Ρινόκερο με αφορμή μια ναζιστική εκδήλωση στη Νυρεμβέργη του 1938. Η “ρινοκερίτιδα” του έργου του αφορμάται από την υστερία του πλήθους που παραληρούσε μπροστά στον Χίτλερ. Στην εκδήλωση εκείνη ένας μόνος συγγραφέας, ο Ντενί Ντε Ρουζμόν αισθάνθηκε απόγνωση ανάμεσα σε ένα πλήθος που ζητωκραύγαζε και χειροκροτούσε. Όμως αντιστάθηκε. Στον Ρινόκερο ο “μόνος” είναι ένας τύπος που ευύολα θα χαρακτήριζε κάποιος, loser. Από εκείνους τους υπερευαίσθητους που προσπαθούμε εμείς που “ξέρουμε” να καθοδηγήσουμε για να γίνουν δημιουργικοί, ευτυχισμένοι και παραγωγικοί.
Το κείμενο δεν είναι αντιναζιστικό και μόνο, προφανώς. Είναι για όλες τις μαζικές υστερίες των οποίων γινόμαστε μέρος και συχνά ούτε καν το συνειδητοποιούμε. Είναι ευανάγνωστο πολύ. Σε διαβεβαιώ. Αλλά δύσκολο στα άλλα του όλα. Εμένα μου πήρε πολλές αναγνώσεις για να συνειδητοποιήσω ότι πιο πάνω από τη σκέψη είναι η ψυχή…
“Θα υπερασπίσω τον εαυτό μου ενάντια σε όλο τον κόσμο…
δεν θα καθήσω με σταυρωμένα χέρια, θα πολεμήσω…
Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος… και μέχρι να ρθει το τέλος θα παραμείνω άνθρωπος!”
