… και είναι σίγουρος ότι συνάντησε έναν υπεράνθρωπο

Αν του έλεγες πριν από 2 χρόνια ότι θα πήγαινε στο Λονδίνο σε ένα σεμινάριο, ότι θα έτρωγε δυο πράσινα μήλα για πρωινό, ότι θα περπατούσε σε αναμμένα κάρβουνα -κυριολεκτικά, όχι μεταφορικά- και ότι όλο αυτό θα το ευχαριστιόταν, θα γελούσε δυνατά με την καρδιά του. Ο Μάκης Πουνέντης πήγε στο πιο διάσημο σεμινάριο σε όλο τον κόσμο, και επιστρέφοντας θέλει να αγοράσει… τραμπολίνο. Εντάξει, θέλει να κάνει κι άλλα πράγματα, πιο σημαντικά…

“Τετάρτη 26 Απριλίου και τρεις ημέρες πριν από τα γενέθλια μου, φθάνω στο Λονδίνο παρέα με περισσότερους από 50 Έλληνες για το σεμινάριο του Tony Robbins. Ειλικρινά αν μου έλεγες πριν από δυο χρόνια ότι θα κάνω κάτι τέτοιο ή δε θα σε άκουγα καθόλου ή θα γελούσα. Κι όμως… Τις ημέρες πριν από το ταξίδι, είμαι σε κατάσταση υπερδιέγερσης και ευγνωμοσύνης. Θα δω, θα ακούσω και θα ζήσω από κοντά έναν άνθρωπο που θαυμάζω. Τον γνώρισα μέσα από τα βιβλία του από τις εκδόσεις Διόπτρα. Είδα ομιλίες του, παρακολούθησα το ντοκιμαντέρ του “I’ m not your guru”, διάβασα συνεντεύξεις του, έκανα τις ασκήσεις του.
Αλλά να σου πω κάτι; Όπως και με πολλά άλλα πράγματα σε αυτή τη ζωή, αυτό που έζησα ήταν απείρως πιο φανταστικό από αυτό που υπολόγιζα.

Πέμπτη πρωί είμαι στο Excel όπου γίνεται το σεμινάριο, έναν απίθανο, πολυμορφικό χώρο που θα φιλοξενήσει για 4 ημέρες περισσότερα από 10.000 άτομα. Μια κωμόπολη δηλαδή. Άνθρωποι από όλη την Ευρώπη ήρθαν για να δουν από κοντά το φαινόμενο Tony Robbins. Ανάμεσα τους κι εγώ.
Φτάσαμε όλοι με με τα καλά μας και με τα κακά μας, με τις αδυναμίες και τη δύναμη μας. Ο τίτλος του σεμιναρίου είναι Unleash the power within. Ο Robbins είναι σίγουρος ότι είμαστε φτιαγμένοι για πολλά περισσότερα από όσα κάνουμε και μας καλεί να ελευθερώσουμε τη δύναμη μας για να ζήσουμε τις πραγματικές δυνατότητες μας.

Ξεκινάει το σεμινάριο και ναι, από το πρώτο λεπτό ξέρεις ότι θα ζήσεις μια… ροκ συναυλία, στην οποία απόλυτος πρωταγωνιστής είναι ο Robbins. Μουσική, φώτα, ένταση, ενέργεια και ένας Robbins, πραγματικός γίγαντας.
2,01 σε ύψος και με μια ενέργεια που δε σε αφήνει να χαλαρώσεις ούτε για πέντε λεπτά. Την πρώτη ημέρα, μιλάει ασταμάτητα για 8 ώρες. Την τρίτη για περισσότερες από 15!!! Δεν κατεβαίνει από τη σκηνή ούτε για να πάει τουαλέτα, πόσο μάλλον για να φάει ή να ξεκουραστεί. Οι υπόλοιποι, τρέχουμε στην τουαλέτα ή τρώμε στα πεταχτά ένα σάντουιτς και επιστρέφουμε βιαστικά στην αίθουσα γιατί το σεμινάριο είναι σαν τη ζωή: συνεχίζεται χωρίς να περιμένει κανέναν.

Όμως η ενέργεια 10.000 ανθρώπων όπως και η δική μου είναι στα ύψη. Πρέπει να έχασα δυο κιλά από το κάθισε και το σήκω. Κάθε τόσο υπάρχει μουσική, εγρήγορση και κίνηση, γιατί μόνο έτσι η ενέργεια δε λιμνάζει, γιατί μόνο έτσι είσαι σωματικά δυνατός. Ο Tony Robbins έχει από ένα τραμπολίνο στα παρασκήνια και στο σπίτι του. Είναι ο τρόπος του να κρατάει την ενέργεια του ψηλά. Και μιλάμε για τόνους ενέργειας, όχι για μερικά… κιλάκια.

Αυτό που έμαθα είναι ότι όταν νιώθω την ενέργεια μου να πέφτει, να σηκώνομαι, να χοροπηδάω, να χτυπάω το στήθος μου. Ναι, φαίνεται λίγο γελοίο αλλά εκεί θα κολλήσω τώρα; Σημασία έχει να ελευθερώσουμε όλοι τη δύναμη μέσα μας.

Ο φανταστικός φόβος

Οι πληροφορίες για το πώς λειτουργεί το ανθρώπινο σώμα και ο ανθρώπινος εγκέφαλος έρχονται με καταιγιστικό ρυθμό. Γιατί κάνουμε ό,τι κάνουμε, τι μας κρατάει πίσω, πώς μας κάνουν ό,τι θέλουν οι… φανταστικοί μας φόβοι.

Ένα από τα πράγματα που κράτησα, είναι αυτό για τους φανταστικούς φόβους. Δεν κάνω αυτό που θέλω, γιατί φοβάμαι αυτό που ίσως, ενδεχομένως, πιθανώς να συμβεί. Ο Robbins λέει να μην ασχολείσαι με αυτό που ίσως… να συμβεί. Μόλις συμβεί και ΕΑΝ συμβεί, θα το αντιμετωπίσεις. Μη σπαταλάς τη δημιουργική σου δύναμη σε πράγματα τα οποία δεν έχουν συμβεί και ενδεχομένως να μη συμβούν και ποτέ.

Βέβαια, και αυτό είναι εύκολο να το λες, δύσκολο να το κάνεις. Όμως μπαίνεις σε μια διαδικασία για να κάνεις αυτό που θέλεις, χωρίς να βάζεις ο ίδιος εμπόδια στον εαυτό σου.

Τα κάρβουνα

Όσοι με ξέρουν γνωρίζουν ότι είμαι ένας άνθρωπος που πατάει καλά και με τα δυο του πόδια στη γη. Για να περπατήσω λοιπόν στα κάρβουνα, σαν να περπατούσα σε γρασίδι και το να μη βγάλω ούτε μια φουσκαλίτσα, χρειάστηκε να γίνει μικρή επανάσταση και μια μεγάλη αναδιάταξη στο κεφάλι μου.
Στο τέλος της πρώτης κιόλας ημέρας, ο Robbins σε βάζει να περπατήσεις στα κάρβουνα. Είναι μέρος της διαδικασίας, δεν είναι ένα event για εντυπωσιασμό. Αν ήταν έτσι θα το έκανε την τελευταία ημέρα για φινάλε αποθέωση, που λένε και στην τηλεόραση, και όχι για το βράδυ της πρώτης ημέρα.

Ήδη από το πρώτο βράδυ, περπατώντας στα κάρβουνα ξέρεις πια και πρακτικά ότι είσαι ικανός να κάνεις ό,τι έχεις βάλει στόχο και  να τον πετύχεις αφού έχεις προετοιμαστεί γι’ αυτόν. Αν μπορέσεις να περπατήσεις στα κάρβουνα σαν να έκανες μια βόλτα στο πάρκο, τότε ξέρεις στο πετσί σου ότι δεν υπάρχουν πραγματικά εμπόδια.

Δε θα το έκανα μόνος, δεν πρόκειται να το επιχειρήσω στο μέλλον μόνος και δε θα σύστηνα σε κανέναν να το κάνει μόνος του. Γιατί κάθε υπέρβαση θέλει προετοιμασία. Και στο σεμινάριο μας προετοίμαζαν τουλάχιστον για τρεις ολόκληρες ώρες. Και πνευματικά αλλά και σωματικά. Σε πολύ γενικές γραμμές οι βασικές οδηγίες είναι να κοιτάς σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση και σκέφτεσαι ότι πατάς σε δροσερό γρασίδι.

Η λογική μου μου λέει ότι δεν πρόκειται να πετύχει αυτό που πάω να κάνω. Πηγαίνω όμως αποφασισμένος να το δοκιμάσω. Συγκεντρώνομαι όσο μπορώ, χαλαρώνω το σώμα μου, σκέφτομαι ότι περπατάω σε δροσερό γρασίδι, κοιτάζω ευθεία μπροστά, χαμογελάω και νιώθω έτοιμος. Πραγματικά το νιώθω! Μέσα σε ρυθμικούς ήχους τυμπάνων και μέσα σε πανηγυρισμούς της ομάδας, περπατάω πάνω στα κάρβουνα και νιώθω δυνατός να κάνω ό,τι θέλω στη ζωή μου!

Δεν αγχώθηκα, δεν κάηκα, δεν έβγαλα ούτε μια τόση δα φουσκάλα στις πατούσες. Και βέβαια πανηγύρισα. Γιατί κάτι που έμαθα σε αυτό το σεμινάριο και δε θα ξεχάσω ποτέ, είναι να πανηγυρίζω τις νίκες μου. Τις μικρές και τις μεγάλες. Κι ας το θεωρούσα μέχρι τότε περιττό, ψωνίστικο και ντροπιαστικό. Πανηγύρισα, γέλασα, το χάρηκα.

Η ενέργεια για τέσσερις ημέρες ήταν τόσο ψηλά, που στις 2 τα ξημερώματα που φεύγαμε δεν ήθελα καθόλου να κοιμηθώ. Όμως την επόμενη ημέρα το πρωί στις 7 είχε ξύπνημα, καθώς στις 9 ξαναξεκινούσε το σεμινάριο.
Βλέπεις, όταν κάνεις κάτι που σε πάει σε άλλο επίπεδο, όταν κάνεις κάτι που αγαπάς, όταν κάνεις κάτι με το οποίο περνάς καλά και σε εξελίσσει, η έννοια του χρόνου δεν έχει καμία σημασία, όπως και η ανάγκη του ύπνου. Δεν ένιωθα κουρασμένος. Χόρευα και τραγουδούσα στις 2 τη νύχτα.
Αν κουράζεσαι, κάτι κάνεις λάθος ή κάνεις πράγματα που δε θέλεις.

Πάει ο καφές, αδέλφιααα

Η τελευταία ημέρα είναι αφιερωμένη σε αυτό που φοβόμουν περισσότερο απ’ όλα: στη διατροφή. Όπως πρέπει να διώξεις τοξικά στοιχεία/ανθρώπους από τη ζωή σου, το ίδιο χρειάζεται να κάνεις και με το σώμα σου. Πολλές τοξικές ουσίες στη ζωή μας και χρειάζεται να προσέχουμε τι βάζουμε στο σώμα μας, με τι τρεφόμαστε. Αποτοξίνωση, συμπληρώματα και άσκηση. Μισή ώρα περπάτημα και ιδρώτας. Και καλό είναι να μην τρώμε σάρκες, κρέας, ζάχαρη, αλάτι και γαλακτοκομικά. Τώρα που μιλάμε τρώω δυο πράσινα μήλα για πρωινό, έχω κόψει τον καφέ -μη γελάς- και έχω πει αντίο στο αγαπημένο γαλακτομοπούρεκο.

Cake baking

Ανάμεσα σε όλα έμαθα και το Cake Baking. Το να κάνεις ένα κέηκ θέλει πολύ συγκεκριμένα υλικά. Έτσι και στη ζωή, είναι πολύ σημαντικό ποια συστατικά θα βάλεις για να πετύχεις το στόχο σου. Με αυτά τα συστατικά, εφόσον τα γνωρίζεις και εφόσον τα μετρήσεις σωστά, είναι δεδομένο ότι θα φτιάξεις το κέηκ σου και θα πετύχεις το στόχο σου. Τόσο απλό. Μάθε από αυτούς που έχουν ήδη κατακτήσει αυτό που θέλεις να πετύχεις.
Κόπιαρε αυτόν που το έχει ήδη πετύχει. Μπορεί για παράδειγμα, αν θέλεις να γίνεις πλούσιος, να μη γίνεις δισεκατομμυριούχος αλλά ακολουθώντας τη σωστή τακτική, να γίνεις εκατομμυριούχος. Βρε λες;
Α, και βρες μισή ώρα την ημέρα για διάβασμα. Όχι αστυνομικά μυθιστορήματα -κι αυτό μου το κόβεις, βρε Tony;– Μισή ώρα για να διαβάσεις πράγματα θετικά ή βιογραφίες ανθρώπων που κάτι πέτυχαν.

 

Αυτό που κρατάω καλά πια στην καρδιά μου, είναι η ευγνωμοσύνη!
Έμαθα πόσο σημαντικό είναι να εκτιμάς αυτά που έχεις, λίγα ή πολλά…
Να εκτιμάς τους ανθρώπους που είναι δίπλα σου, στα καλά και στα άσχημα!
Να τους λες “σ’ ευχαριστώ”, να τους δείχνεις την αγάπη σου και τη χαρά σου που είστε μαζί, που σε βοήθησαν σε κάτι, που είναι εκεί για σένα, που μοιράζονται το χρόνο τους, την καθημερινότητα, τη ζωή τους μαζί σου…
Μέχρι χτες, ντρεπόμουν να λέω το “σ’ αγαπώ” ή το κρατούσα για πολύ ειδικές περιπτώσεις (που ίσως να μην έρχονταν ποτέ!). Σήμερα, ξεκίνησα να το λέω πιο συχνά και να το εννοώ κάθε φορά!

Τι θα κάνω μετά από αυτό το σεμινάριο 

Πολλά! Χωρίς άγχος όμως, γιατί όλα μπορούν να γίνουν με σωστή διαχείριση χρόνου και ενέργειας! Παρακολούθησα 60 ώρες μέσα σε 4 μέρες, αλλά η δουλειά αρχίζει πάντα μετά από αυτά τα σεμινάρια! Διάβασμα, ασκήσεις, διατροφή, άσκηση!
Δεν μπορώ να σου πω ότι δε θα ξαναφάω κρέας, επειδή το είπε ο Robbins, αλλά σίγουρα γίνομαι πιο προσεκτικός, όχι για να αδυνατίσω και να “φτιάξω κορμί”, αλλά για να έχω τη σωστή ενέργεια όλη μέρα, που θα με κάνει καλύτερο άνθρωπο και καλύτερο στη δουλειά μου!

P.S. O πιο ακριβός στόχος μου:  Να φέρω τον Robbins στην Ελλάδα! Ψάχνω ήδη χορηγούς!!!
Ο πιο δύσκολος στόχος μου; Να τον ακολουθήσω για ένα 24ωρο! Νομίζω θα με τρέλαινε η ενέργειά του, δεν ξέρω πόσο θα άντεχα! Όπως λένε οι φίλοι του και οι συνεργάτες του: “He is not human, he is an alien”!!!

Σε φιλώ, σε αγαπώ και σε ευχαριστώ που διάβασες, έμαθες, διασκέδασες μαζί μου
Μάκης Πουνέντης